Unconditional Love

Chapter 23

Arden Calling

"Mark, we are here in the airport we are waiting for your son to arrive and pick us."

Mark

"Okay pinsan, sabihin ko pahintay na lang."

Clifford POV

Madami na siguro nag bago sa Batanes. Namiss ko ang simoy ng hangin namiss ko ang dagat. Namiss ko na din ang mga pinsan ko.

"Hello Clifford, where are you?." Excited na tanong ni Luke

"Chill bro malapit na kami. Be there at five."Sagot ko

" Sige bro, excited na kasi kaming mga pinsan mo. Marami ka bang pasalubong sa amin?." Sabi niya

"Zup, bro we miss you!." Sabay high five ni Jospeh sa akin.

"Kuya Clifford.." Dinig kong tawag ni Anna sa akin. At niyakap niya ako agad.

"O! Anna ano nanaman kailangan mo at kung makayakap ka parang mamatay na ako." Sagot ko sa kanya.

"25 years is so long Kuya Clifford. Skype is our only our communication. Let's have a tour tomorrow." Anna said

"Pag pahingahin mo muna ang Kuya Clifford mo." Biglang singit ni Tita Anita

"Mag party na lang tayo kila Kuya Joseph bukas." aya ni Mitch

"Sige ,ako ang bahala sa lahat tatawagan ko na din ang iba nating mga pinsan. I already sent the message sa group chat natin." Joseph uttered

Habang nasa dining table kami at kumakaen ng tanghalian, biglang nag kayayaan na mag picnic. "Sa sabtang na lang tayo." Eman said.

Nag pahinga kami at nag ayos ng gamit para sa picnic namin.

Nag ready na sila ng uupuan namin at nag simula ng mag kwentuhan at inuman habang sila Carlo, Mitch at Elijah nag gigitara. Hilig ng pamilya namin ang tumugtog at ganun din ang mga kaibigan ko at pinsan.

Habang nag lalakad lakad ako may nakita akong babae na nakaupo sa gilid ng sea shore mukhang ang lalim ng iniisip niya. Malayo pa lang kita ko na ang mahaba at maganda niyang buhok na curly ang dulo, maputi at medyo chinita ang kanyang mga mata. Nalaglag ang panga ko ng nakita niya akong nakatingin sa kanya.

"Why are you looking at me, Do I like an angel, for you to stare at me? Untag niya

"Huh?? Are you?." Sabi ko

"PSHH!." sagot niya

Bigla siyang tumayo at naglakad ng mabilis. Hinabol ko siya at mas lalo niyang binilisan ang lakad kaya naman nadapa siya at nasalo ko siya. Nakita ko ang pag pula ng kanyang mga pinsge.

"Let me go." Bitaw niya

Mas lalo kong hinigpitan ang hawak sa kanya, at muli siyang umirap at tumayo.

"Salamat ah!" Sabi ko

"Thank you," malumanay niyang sabi

"Clifford Paulino nga pala." Sabay lahad ng kamay ko.

"Clairy Louise Dela Rosa." Sabay abot niya ng kamay

"I should keep going." Utas niya

"Okay." Sagot ko. I'm in vacation pero mukhang mag tatagal ang bakasyon ko. She seems lost and sad. I'm still investigating the case of my Mom and Tita Sophia. It's been 25 years until now there's no strong explanation of their death.

I walk continuously. I don't know where to go. I taught that he was a nice guy but his not. He was tall, like, basketball player, with shoulders wide enough to block any jump shot. But no star athlete would wear that haircut. His brown eyes sparkled with more intelligence that you'd think at first glance, as if he knew what he looked like in that v-neck white t-shirt and navy blue short.