ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 3

medya: koray tahtacı

oy ve yorum yapmayı unutmayın bebekler ^^

" Alo Gökçe Ünal'a mı görüşüyorum." Sesinde küçük bir heyecan Bu kişi tanıyordum yani kişisel olarak sadece bir kez görmüştüm kardeşim.

Anneme babamı görmek istiyorum diye ağladığım da beni bir parka götürmüştü babam yanında benim yaşlarımda bir kızla gelmişti yani kardeşimle o gün babamı ilk ve son görüşümdü. Çocuk akılıya bir daha onu görmek istemediğimi söylemiştim babamda ne aramış ne gelmişti.

"E-evet, siz kimsiniz?" sesimi resmi tutmaya çalışmıştım Kim olduğu bilerek sormuştum eminim beni hatırlamıyordu oysa ben onu çok iyi hatırlıyordum babama benziyordu sarı uzun saçları vardı.

" Ben Meral, Meral Ünal numaranızı babamdan aldım bir konu hakkında konuşmamız gerek konu onunla ilgili yani babamla, babamızla." Sesindeki heyecan gitmiş yerini ciddiyete bırakmıştı.

" Evet dinliyorum." Bir an önce söylese de yemeğime dönsem gözümün uççuyla anneme baktım beni izliyordu şimdi burada rahat konuşmazdım odama geçtim karşıdaki kişi de derin derin nefes alıyordu.

Babamız dedi biraz nefes alıp verdi ve hasta olduğunu söyledi, beyninde tümör varmış ilerlemiş bütün vücuduna yayılmış gizlice yavaşça yatağıma oturdum kulağım uğulduyordu babam hastaymış hatta ölüyormuş ve beni görmek istemiş. Merale beni bulup ona götürmesini söylemiş meral benden cevap bekliyordu ona yarım saat sonra arayıp kararımı bildireceğimi söyledim.

Dolabın aynasından yansımama bakıyordum birkaç önce hayatım ne kadar güzeldi. Her şey iyiydi yolundaydı ne çıkıp gelen bir babam ne de karnımdaki bebeğin babası vardı hayatımda, gözlerimdeki yaşlara baktım önceden ağlamazdım annem hep gözlerimin içinin güldüğünü söylerdi.

Ne yapmam gerekti gitmeliydim beni bir kez bile görmeye gelmeyen bu adama gitmeli miydim? Karar vermek zordu anneme ihanet etmiş olmazdım demi, bir kez yüzünü görsem sarılsam ona neremin benzediğine baksam ben de sadece üç yaşında salıncakta beni salladığı fotoğrafı var.

Karnımdaki bebekte babasızdı aynı benim gibi ama ona aynı benim annemin yaptığı gibi babasını anlatacaktım bilecekti babasını belki sadece resimden görecekti ama bilecekti. Gözlerimdeki yaşları sildim odamdan çıkıp, annemi oturma odasına çağırdım.

" Annem ne oldu, neden ağlıyorsun kuzum anlat bana." Annem telaşlanmıştı niye elimi yüzümü yıkayıp gelmedim ki, annemi çekip sarıldım saçlarına burnumu gömdüm kokusunu içime çektim.

" Anne seni çok seviyorum biliyorsun demi?" sesim boğuk çıkmıştı anneme sarılmayı bırakıp, yanağını öptüm

"Biliyorum bir tanem, sen iyi misin? Ah hormonlar benim ki de soru, geç otur anlat bana bakiyim ne oldu." Şefkatle söyleyip önüme gelen saçımı kulağımın arkasına tıkıştırıp beni koltuğa oturttu.

Bir süre bakıştık sonra ben sesimi ayarlayıp," Anne az önce arayan kimdi biliyor musun? Meral babam kızı anne babam" devam etmeme hıçkırıklarım izin vermedi annem bana ilgiyle bakıyordu hiçbir mimik yapmıyor konuşmamı bekliyordu ortadaki masadan bardağa su koyup birkaç yudum içtim geri yerine bıraktım.

" Babam, hastaymış anne meral söyledi beyninde tümör varmış gizlice ilerlemiş doktorlar fark etmemiş son kez beni görmek istiyormuş ben Meral'e cevap vermedim sence ne yapmalıyım gitme dersen gitmem." arada uzun bir nefesler alıyordum anneme meraklı gözlere baktım.

"Anneciğim böyle bir şeyi bana söylemene bile gerek yok, hadi hazırlan sonra ara kardeşini alsın seni bu halde araba kullanma." Dedi. Sonra da yanımdan kalkıp odasına geçip kapıyı kapattı.