გახდები ისევ ჩემი? (დასრულებული)

თავი 12

ლუსის pov:

ნამჯუნი- ლუს, კარები გაიღე გთხოვ.
ლუსი- წადი, შენი დანახვა არ მინდა.
ნამჯუნი- გამიღე გთხოვ, აგიხსნი.

კარებს ვაღებ და სახეში მთელი ძალით ვურყავ.

ლუსი- არ დამენახო.
ნამჯუნი- აგიხსნი.
ლუსი- ამიხსნი? ასახნელი არის რამე?
ნამჯუნი- კი არის.
ლუსი- ის რომ მატყუებდი?
ნამჯუნი-.........
ლუსი- ესეიგი სწორად გამოვიცანი. ამ დროს მანძილზე მატყურბდი?
ნამჯუნი-...........
ლუსი- ვერ ვიჯერებ. მატუარა ხარ. არა, მე ვარ სულელი შენ რომ დაგიჯერე. მეგონა... მეგონა...  რომ შეიცვალე. რატომ? რატომ ნამჯუნ რატო? ამას რატომ აკეთებ? მიპასუხე..
ნამჯუნი-........
ლუსი- ამოიღე ხმა. ნუ ხარ ჩუმად.
ნამჯუნი-..... მაპატიე.
ლუსი- გგონი ადვილია? იცი რატომ დაგიბრუნდი? იმიტომ რომ , როცა მე კომაში ვიყავი მთელი ერთი თვე ჩემს გვერდით იყავი. მეგონა შეიცვალე და გულს აღარ მატკენდი. მაგრამ შენ? ისევ იგივე გააკეთე, როგორც 3 წლის წინ. ახლა მივხვდი ისევ ის ნაძირალა ხარ , რაც იყავი. წადი.- ვეუბნები და კარებს ცხვირწინ ვუჯახუნებ.

საწოლზე ვეშვები.  საშინელი ადამინი ხარ კიმ ნამჯუნ. აააა რა სულელი ვარ, როგორ შევცდი და დავუჯერე, მაგრამ მე ხომ ის ასე ძალიან მიყვარს. როცა ერთმანეთს დავშორდით ზედმეტად არც ერთი ბიჭისთვის არ შემიხედავს.  ჩემი გონება სულ ნამჯუნისკენ იყო მომართული. ქუჩაში რამდენჯერმე შემშლია და სხვა ადამიანთან მივსულვარ. როცა მეგონა რომ დავივიწყე , სწორედ მაშინ შევხვდი.
გრძნობები თავიდან განმიახლდა . ვცდილოვბდი არაფერი შემემჩნია. და აი ბოლოს ხომ თქვენ თვითონაც ხედავთ რა მოხდა. ისევ მომატყუა.

გადაცწყვიტე. არ ვაპირები მის გამო ტილს. ხვალ ბილეთების საყიდლად წავალ და კორეას დავტოვებ. მის გარეშე უფრო ბედნიერი ვიქნები. ისეთ ვინმეს ვიპოვი ვინც არასდროს მიმატოვებს და გულს არ მატკენს.  ბოლოს და ბოლოს მეც ხომ ადამინი ვარ. მეც მაქ გრძნობები და ამიერიდან არავის მივცემ უფელებას გადამიაროს.

დილით:

დილის 7 საათია და მე უკვე მღვიძავს. როგორც წესი ადრე არასდროს ვუღვიძებ და ეს იმის ბრალია რომ ალბათ ღამე საერთოდ არ მძინებია.

უკვე გავემზადე და ბილეთის საყილად წავედი. სახლში როცა დავბრინდი ყველას ეძინა. ჩემი ფრენა ღამეა. ოთახში ვბრუნდები და ცივ შხაპს ვიღებ. ჩემს ნივთებს ვალაგებ და მაგიდავ ვუჯდები, რათა გამოსამშვიდობებელი წერილი დავწერო. როგორ ჯობია:" მეგობრებო"- არა ასე არა. იქმებ-" მაპატიეთ , მაგრამ სხვა გამოსავალი არ მქონდა"- არა, არც ეს ვარგა.

მთელი 2 საათი ვწვალობდი დაწერას მაგრამ არფერი გამომივიდა. ამიტომ მოკლედ დავწერე"მივდივარ"- და სამზარეულის მაგიდაზე დავტოვე. ისე გავედი სხილიან  არავის არაფერი გაუგია, რაც ძალიან კარგია. ტაქსი დავიჭირე  და აეროპორტში მივედი. რეგისტრაცია გავიარე და თვითმფრინავში ავედი.

"მგზავრებო შიკარით ღვედები, თქვენივე უსაფრთხოებისთვის. მალე ავფრინდებით"

24 საათიანი ფრენის შემდეგ, როგორც იქნა ჩავფრინდი. სახლი უკვე ნანახი მქონდა ამიტომ მალე მივაგენი. სახლი მყუდროა და პატარა. ისეთია ერთ კაცს რომ ეყოფა. სამსახურის ძებნას ხვალიდან დავიწყებ. ახლა ძალიან დაღლილი ვარ და დასვენება მინდა. საწოლი გავშალე და დავიძინე.

💜💜იმედია მოგეწონათ💜💜😍.