İNTİKAM 1: Karanlık Oyun

ÖZEL BÖLÜM

Henüz terk edememişti kalbi kırık Yaren'im Ankara'yı. Henüz terk edememişti içinde babasının, kardeşlerinin, ailesinin ve çocukluğundan parçalar olan şehri. Henüz terk edememişti içinde sevdiği adamın olduğu şehri. Sabah uyanacak buradaki son kahvaltısını yapacak, ailesine belki de son kez sarılacaktı. Ardından çekip gidecekti. Değil beş yıl, bir saniyesi bile aklını çıldırtmasına rağmen gidecekti. İçi kan ağlıyordu ama sırf sevdikleri üzülmesin diye gülümsemeye devam ediyordu. Kızlara da Savaş'ı sevmiyorum deyip duruyordu ama yalan söylüyordu işte.

Belki, dedi Yaren'im derin bir iç çekip, belki izin vermez gitmeme. Sonra acı gerçekler yüzüne çarptı bir an da. Beni hala yanında isteseydi nikah salonuna kadar gelmişken durdurmak da istemez miydi, diye geçirdi bu kez içinden. İmzayı atmadan önce Yaren, kendisini engellesin diye Savaş'ın gözlerine bakmıştı. Ama Savaş sadece pişman gözlerle bakmıştı. Bir tek kelime dahi olsa duymak istemişti Savaş'tan. Savaş bir kere yarım ağız da olsa, yapma, deseydi Yaren vazgeçecek, o çıkar yolunu sevdiği adamla arayacaktı ama Savaş sadece susmuştu.

Sessizlik Yaren'i düşünceleriyle baş başa bırakıp onu boğarken, Yaren dayanamadı ve müzik listesine girip Savaş ile kendisini anlattığını düşündüğü parçayı açtı. Kulaklıklarını da takıp dış dünyadan tamamen bağını kesti.

Savaş'ım ise hala Yaren'in gitmesini engelleyecek şeyler arıyordu. Yaren, kendisini hala sevmese neden gitmeden son kez Savaş'ın yüzünü görmek istemişti ki? Savaş bu ihtimale belli belirsiz gülümserken aklına nikah anı geldi.

Sıkıntıyla nefesini dışarı verip, keşke, dedi. Keşke öylece bakacağıma o imzayı atmasına engel olsaydım, dedi. Tek başına verdiği çabayı Yaren ile verseydi. O çıkar yolunu Yaren ile beraber arasaydı keşke. Yarın öğreneceği şeylerin cevabını Yaren ile bekleseydi.

Daha fazla dayanamadı Savaş. Ne iç sesi ne de düşünceleri onu rahat bırakmıyordu. Yaren'in sosyal medyada paylaştığı şarkıyı açtı Savaş. Kulaklığını da takıp dış dünyadan bağını kopardı. Savaş da bu şarkının ikisini anlattığını düşünüyordu.

İkisi de kulaklık takmış tavanı izliyor ve farkında olmadan aynı şarkıyla birbirlerini düşünüyorlardı. Yaren artık hiçbir şeyin düzelmeyeceğine kendine inandırıp acı çekerken Savaş, öğreneceği gerçekler karşısında Yaren'e geç kalmaktan korkuyordu. Çok geçmeden ikisi de şarkının sözlerinde kaybolmayı seçti gözyaşları eşliğinde.

Kırılır kanadım, dönemem geriye
Her dans edişinde bu kalp yıkılır
Bembeyaz bir hüzün dokunur yüzüne
Adımlarım sana yetişemez, geri kalır

Adımlarının birbirlerine yetişemeyip, birbirlerinden geri kalmalarından korkuyordu ve sanırım korktukları başlarına gelmişti. Onlar birbirlerine geç kalmıştı. İkisinin de hatası çoktu.

Beni kalbinde öldürsen de
Hala her şarkımı sana yazarım
Soğuk rüzgarlar var yüzünde
Bana son kez bak, uzaklara savrulalım

Her şeye rağmen her şarkıyı birbirlerine ithaf etmekten geri kalmıyorlardı. İkisi de, beni kalbinde öldürdü, diye düşünüyordu. Ama bilmiyorlardı ki, ikisinin de içinde ölecek en son kişilerdi. Birbirlerine çok şey öğretmiş ve katmışlardı.

Düşerim, kalkarım
Kanıyor bak kollarım
Her gidişinde yeryüzü kararır
Yanlış insanlar dokunur yüzüne

Bense yatağımda kokunu ararım

İkisinin tenine de yabancı insanlar dokunmaya başlamıştı. Ama ikisi de hala birbirinin kokusunu arıyordu. Hala inatla kalpleri, birbirlerinin adıyla atıyordu. Düştüklerinde yanlarında birbirlerini görmek istemişlerdi ama yanlış insanlar buna engel olmuştu. Yanlış insanlar yüzünden kalktıklarında kanıyordu her yerleri, en çokta kalpleri.

Beni kalbinde öldürsen de
Hala her şarkımı sana yazarım
Soğuk rüzgarlar var yüzünde
Bana son kez bak, uzaklara savrulalım

Bazı geç kalınmışlıklar yüzünden yaşayacakları güzel anılar askıya alınmıştı. Bir gün onların #yarsav olacaklarını bilen anılar, o günlerin gelmesini bekleyerek sineye çekildiler.