ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 5

medya: gökçenin hamilelikteki 3.5 veya 4 ayındaki bir fotoğraf.

selam, istek üzerine erken geldi

bu arada şimdiden bayramınız kutluyorum umarım bayramınız güzel geçer 

"Çek elini kapıdan ne işin var senin burada?"

Koray gelmişti, kapıdan içeri girmeye çalışıyordu yüzsüz herif utanmadan evime girmeye çalışıyor. Kapıyı tekrar kapatacaktım elini tekrar kapıya koydu kahret etsin benden daha güçlüydü en sonunda beni kenara itti ve içeri girmek için kendine yer açtı birkaç adım gerilemiştim hemen toparlandım Koray da içeri girdi.

" Evime girmek için bende izin aldın mı? "

Şuan onunla tartışmak o kadar çok istiyordum ki tokat atmak istiyordum it herif yine bağırmaya geldi kesin ama çok beklerdi ağzını payının almaya doymuyordu ki.

Beni duymazlıktan geldi ayakkabılarıyla salona doğru yürüdü, arkasından kapıyı kapatıp ben de geçtim.

Utanmadan tekli koltuğa oturdu bir de bacaklarını ortadaki masaya uzattı, paşamıza bakın keyif yapıyor bir de kahve falan iste tam olsun yüzsüz.

" İstersen kahve falan da getiriyim çek şu ayaklarını ve evimden defol." Sinirlenmeye başlıyordum tepki vermeden yüzüme bakıyordu kas yığını şeytan diyor vur bir tane ağzına neyse bebeğim merak etme babanı öldürmem.

" Asılında bir kahvaltı fena olmazdı." Alaylı bir gülüşle konuşuyordu beni alaya alıyordu.

"Zıkkım var yemek ister misin? Evimden defolur musun?" daha ne kadar nazik olmalıyım bilmiyorum en sonunda elinden tutup, kapıya atıcam o olacak.

" Niye bu kadar sinirlisin, bak hamilelikte bu kadar sinir yapılmaz sakin ol biraz." Gayet sakince konuşuyordu. 

" Lütfen artık ne diyeceksen deyip sonra da evimden çıkar mısın?" belli ki konuşmak istiyordu, konuşsun bakalım ben de dinlemeye hazırım.

" Tamam, ama önce kahvaltı yapalım, açken konuşulmuyor." Deyip yerinden kalkıp mutfağa gitti ben de peşinden gittim.

" Bak Koray işe gitmem gerek, senden rica ediyorum ne söyleyeceksen söyle ve git." Dediklerimi duymuyordu masaya oturup kahvaltısını etmeye başladı o böyle yapıyorsa ben de onu yok sayacaktım.

Karşısına geçtim ve tabağıma ne bulursam koydum, zaten acıkmıştım iştahla yemeğiyim yiyordum, onu yok sayarak lokum yanıma geldi ve ona da salam verdim. Kahvaltı etmem bitince önüme döndüm tek kaşımı kaldırdım artık konuş diyordum bakışlarıma.

" Bak söylediklerimi iyi dinle, seni istemiyordum." Elimdeki bıçağı sıkıca tutum o sözlerine devam etti " Ama sonra bu yaptığımın yanlış olduğunu anladım bebeğimi istiyorum ona babalık yapacağıma emin olabilirsin." 

Ağızdan çıkanı kulağı duyuyor muydu bu adamın, benim çocuğumun oyuncak değil hele onun oyuncağı hiç değil üzgünüm anneciğim, ama seni istemeyen bir adama baba demeni istemiyorum.

" Evet, saçmalıkların bitti mi? Şimdi sen beni iyi dinle." Masadan bir hışımla kalktım ve elimle karnımı gösterdim "Bu benim bebeğim duydun mu? Senin bir şeyin değil aynı o gün dediğin gibi bu işi ben hallediyorum şimdi evimden çık yolu biliyorsun."

Bir şey demesine izin vermeden, odama gittim odamda bir ileri bir geri yürüyordum. Elim karnıma gitti güç aldım bebeğimden bana sanki ben buradayım diyordu onu henüz tam hissedemiyordum.