Chained Love (El Señorita Series #2)

Chapter 26

Kakaalis lamang ni nanay Edita noong may muling kumatok sa pinto. Wala naman akong inaasahang bisita dahil ang mga pinsan ko ay pare-parehong may mga klase. Riegnasha has her exam today kaya hindi rin siya makakadalaw. While Karen was on her duty. She wouldn't dare to knock in out door because she always climb up when the door was close.

Pag pihit ko pa lamang ng seradura ay bumungo na ang kaba sa dibdib ko. It was the same heart race whenever I see Raiko or even just go near him. At hindi nga ako nag kamali. He was the one who was knocking in the door. He was all smile while fixing his hair.

"Hi. Good morning" he greeted. Pag sasarhan ko sana siya ng pinto noong isinuot niya ang isang braso sa butas upang hindi matuloy pag sasara ko niyon.

"Papasok na ako hah" mungkahi ni Raiko bago lumusot at naupo sa sofa. He look so curios when he saw the toys at the floor. Agad naman akong pumunta doon at inayos ang mga laruan ng anak ko.

Swerte pa rin ako dahil hindi niya naabutan ang anak ko sa bahay dahil kung oo ay paniguradong mag tatanong siya. Agad ko iyong inilagay sa kahon at inakyat sa kwarto namin pero nagulat ako noong sumunod siya sa akin.

My eyes widen and slammed the door hard before he even enters my room. Narinig ko pa ang munting ungot niya mula sa kabilang pinto ngunit hindi ko iyon pinansin.

Inayos ko ang buhok ko bago kinalma ang sarili. Hindi niya pwedeng malaman. Hindi pa ngayon lalo pa at alam niyang hindi pa rin sila ang pipiliin niya kung mag kataon. Kailangan niya lamang na siguraduhin muna ang lahat bago niya ipakilala ang anak.

And I know my son will understand my decision.

I open the door and I find him standing outside habang nakahawak sa ilong.

"Tsk. Ayaw mo pa ring may papasok sa kwarto mo" he said and pull me downstairs

Nawala ang kaba ko noong iyon ang iniisip niya. Akala niya ay mabubuko na siya pero nakahinga siya ng maluwag dahil doon.

"Why are you here?" I asked him coldly. Tinignan niya ako bago nag tungo sa likod ko at niyakap ako. He rested his chin on my shoulder bago bumuntong hininga sa akin.

"I want you to come with me, in our home. I want to be a good husband" he whisper.

"Pero hindi porket wala tayo sa iisang bubong ay hindi mo na kayang maging mabuting asawa. Timbangin mo muna kung sino talaga sa amin ang mahal mo"

"Pero gusto kong mas matimbang ka—"

"You don't need to choose. Let your heart choose for whom he will stay. Dahil kung ikaw ang pipili magiging bias ka. Ang responsibilidad ay hindi mo magagampanan kung wala dito ang puso mo. Mas magiging magulo lang yun Raiko —"

"But I want to choose you. I tried my best to be good husband but I always find my self walking on different direction—"

"Kasi hindi naman talaga ako ang mahal mo. Accept it. You'll be fine with Manilene" I chuckled before continuing "Hindi ko na kasi siya pwedeng tawaging ate eh. You know. My family is a fucking mess. But I don't care anymore about them. Go on Raiko" masaya kong saad sa kaniya.

Pero bakit tumutulo ang luha ko. Bakit nasasaktan ako kahit alam kong tama ang gagawin ko?

Kasi I know deep inside me I want to cry hard. Hindi man ako kasing tapang ng ibang babae na kayang ipaglaban ang pag mamahal ko para sa kaniya. Alam kong doon naman siya sasaya. It was 4 years. 4 long years that I am keeping this love with mysefl. Chaining the love I need to fight for but instead of fighting I am giving its freedom. Dahil alam kong mas masasaktan ako oras na hawakan ko pa siya ng mas matagal.