One Shots 102

OS47: I Wish I Could Unmiss You

I Wish I Could Unmiss You

Napabuga naman ako ng hangin habang nakatitig sa may bintana. Napapikit nalang ako ng mariin habang dinadama ang pinapatugtog ko. Napasulyap naman ako sa picture frame na nasa ibabaw ng mesa. It was the two of us. Smiling, and was both inlove with each other. Was. Kasi wala na.

Napalunok naman ako nang pagtingin ko sa may kabilang banda ay nakita ko ang gitara mo. Naalala ko tuloy iyong panahong magkakantahan tayo, magkukulitan at madadaldalan. It was such a good memory. Memorya. Nakakatawang isiping hanggang sa memorya nalang kita makakasama.

Napaluha naman ako lalo nang makita ko nang may kumatok sa may pintuan at sumilip dun si Venice. My little angel, our little angel.

"Baby? Why are still up pa?", tanong ko rito at nakita ko namang napakusot ito sa kanyang mga mata.

"Miss Dada, mi.", aniya kaya napakuyom ko nalang ang kamao ko saka pilit na nginitian si Venice.

"Miss mo si Dada? Didn't I tell you na he's busy, hmm?", sagot ko rito kaya bahagya itong napasimangot.

"Come here, hug mo si Mommy.", sambit ko pa rito kaya dali-dali rin naman itong tumalima. Mas lalo naman akong maiyak nang makita ko kung gaano sila ka magkahawig.

"Are crying mi?", tanong pa ng anak ko kaya dali-dali naman akong umiling.

"You miss Dada mi?", tanong pa ulit nito kaya di ko na mapigilang hindi maiyak.

"Yes baby, Mommy misses your Dada. So much.", sagot ko sa bata at nakita ko namang napasimangot ito. Hinawakan ang pisngi ko at tinuyo ang mga luha ko.

"Then ba't di siya po umuwi mi? Can't Dada come go home ba?", umiling naman ako saka niyakap ang anak ko. Hindi na. I'm sorry for lying baby. But your Dada can't go home na. Kinuha na kasi siya ni Lord. He died while saving your Mom. And yes, I wasn't Venice's mother. I was her mother's twin. Pero sa akin kasal si Caleb.

He was mine. He was always been mine. Pero hindi ako pwedeng magkaanak. At huli ko na ring nalamang may affair sila ng kambal ko. And right there nalaman ko nalang na kaya pala umalis ang kambal ko ay dahil sa buntis ito at ama si Caleb ng dinadala nito.

And sh*ts do happen. Nagkaroon ng sunog sa bahay nila. And Caleb was there. Pero huli na ang lahat. Venice was able to survive. Silang dalawa hindi. Like freaking sh*t. I was the one who was fooled. Yet ako 'tong naiwang luhaan at nasasaktan. Sh*t, I wish I could unmiss him.

When you truly love someone, it be like no matter what will happen, that love of your won't fade away so easily. Even though that person has been the one causing you pain already.