Such Sweet Revenge | Winteriron

Chapter 1

"Teşekkürler Alex, hepsi bu mu?"

"Evet, Bay Stark. Size hala bir mektup teslim edildiğine inanamıyorum, Efendim."

Tony yeni idari yardımcısına parlakça gülümsedi. "Dürüst olalım, Tony Stark herhangi bir mektup almıyor. Öte yandan Iron Man. . ." Omuzlarını silkti ve gülümseme sinsi bir sırıtmaya dönüştü. "Ne diyebilirim ki, altı yaşındakiler arasında popüler. Her neyse, bunlar için teşekkürler." Kalın renkli zarf yığınını tutan eliyle işaret yaptı, sonra güneş gözlüğünü çocuğa anlamlı bir şekilde indirdi. "Ve böyle çalışmaya devam et, tamam mı? Bu, şu an da içinde bulunduğun süper kahramanların şanlı dünyası."

"Söylemeliyim ki Efendim, şimdiye kadar sadece evrak işleri, notlar ve kılavuzlar oldu."

Tony alaycı-ciddi ifadenin kırılmasına izin verdi ve kıkırdadı. "Bu aslında özetliyor."

Bu çocuğu sevdiğine karar verdi ve daha sonra bir kahve ya da başka bir şey içmek zorunda kalacaklardı, ama şu an da yorgunluk Tony'nin adını çağırıyordu, aslında onu haykırıyordu, bu yüzden hızlı bir vedalaşmayla, bileşiğin konut tarafına geri döndü. Telefonundaki bazı cevaplanmamış mesajlar arasında gezinirken bacakları onu tanıdık alana taşıdı, ama hemen yetişmenin daha kolay bir yolu olduğuna karar verdi.

"Ee, FRIDAY, canım." yürürken konuştu, "İşler nasıl? Benim güzel Bileşiğim hala tek parça mı?"

''Dört gündür yoksunuz, Patron. Bir şeylerin mahvolması için neredeyse yeterli zaman yok."

"İkimiz de dört günün yeterli olduğunu biliyoruz. Buradaki bazı kişilere beş dakika verirsen ciddi zararlar verebilirler."

"Yeterince adil."

''Peter yaz ödevini yapıyor mu?''

"Her zaman, Patron."

"Rhodey’in desteklerinin ayarlanması gerekiyor mu?"

"Henüz değil. Amortisörlerde yaptığımız güncelleme harika bir şekilde dayanıyor."

"Mükemmel. Loki uslu davrandı mı?"

"Asla, Patron."

Tony evde olmanın verdiği basit zevkle kızardığını hissederek gülümsedi. "Rhodey ve Carol eğitimde başka birini ağlatıyor mu?"

"Hayır, yapmadılar-"

"Ve doğru hatırlıyorsam, Stark, ağlayan sendin."

Tony İskandinav Tanrısı ile neredeyse çarpışıyordu ve kendini durdurmak için beceriksizce tökezlemek zorunda kaldı, bu yüzden Loki'ye çatık  ve abartılı bir parıltıyla kötü kötü bakarken elbisesinden var olmayan tozu temizledi.

"Şeytandan bahset ve o ortaya çıkacak. Merhaba Rudolph."

Loki’nin tatlı gülümsemesi de son derece tanıdıktı. "Senin Yahudi-Hristiyan şeytanın, benim yarım kadar dolandırıcı ve keyifli olmayı diliyor."

Evet, Tony bu yorumu tamamen görmezden geliyordu. "Yemin ederim, senin birdenbire ortaya çıkman hakkında konuştuk." dedi onun yerine, "Kalp rahatsızlığım var, biliyorsun. Ve–ve–" Tony elindeki zarfları bir silahmış gibi salladı, "Bilgin olsun, ağlamıyordum. Rhodey beni Hope'la dövüştürmekten vazgeçsin diye ağlıyormuş gibi yapıyordum. Ben bir sevgiliyim, dövüşçü değil ve sana söyleyeyim, o kadın? Göz süzdüğümde bile geri çekilmiyor. Benim cazibeme karşı bağışık, bu çok saçma."

"Hmm, gerçekten de gerçek bir anormallik. Paran, gücün ve o göz kamaştırıcı kahverengi gözlerinle, genellikle ne istersen alırsın, değil mi Stark? "