Familie strijd in de 61ste Hongerspelen

Hoofdstuk 14 - De aanval

Met open ogen lag ik een grot. Voor me was de opening en hoewel het nacht was, was het nog aardig licht. Zo meteen zouden we te zien krijgen wie er vandaag overleden zijn. Deze dag heb ik me niet gefocust op kanonschoten en daardoor en heb ik er ook geen een gehoord. Tare lag op haar zij in haar slaapzak. De grond hier was nat en hard. Ook was het erg koel en omdat het al vrij koud was in de avond zaten we hier met z'n drieen te bevriezen. Ik beet op mijn duimnagel, ze waren al zo kort als het kon omdat ik voordat het spel echt begon nog wat flink had zitten bijten. Ik trok mijn hand weg. Te kort af gebeten, het deed best wel pijn. Ik keek naar Rodge. Hij zat van een stukje hout een speer te maken. Ik snap niet hoe hij zo koel kan blijven. Toenstraks had hij ook al een konijn vermoord en zonder enige medelijden hem opengesneden en klaar gemaakt voor het avondeten. Het verbaasde me dat Tare het ook een beetje griezelig vond, ze was anders wel een echte pittige meid. Een zacht briesje haalde de haren uit mijn gezicht. Rodge keek op. Het volkslied begon. Met grote ogen keek ik naar de overledenen, 11 in totaal. Dat was bijna de helft... Hoeveel zouden er overleden zijn? De jongen van district 3 was overleden, een meisje van district 4 en een meisje van district 5. Allebei de tributen van district 6 leefden niet meer. Bij district 7 was de jongen overleden. Bij district 8 was het meisje overleden maar bij district 9 waren beide tributen uitgeschakeld. Bij district 10 was de jongen overleden en bij district 12 ook. Ik rilde, 11 doden... Hoe kan het toch gebeuren? Moorden, bah. Ik begon weer aan een andere nagel te bijten maar Rodge trok mijn hand weg. 'Niet doen, dat gaat alleen maar pijn doen en dat kun je op deze dagen het liefste niet hebben.' Rodge had gelijk, zoals altijd. Hij is altijd al de slimste geweest thuis. Hij zegt niet heel veel, maar als hij iets zegt.. Dan is het altijd wel iets slims. Ik ging op mijn slaapzak liggen. We hadden er alle drie eentje, gelukkig maar anders moest ik hem delen en hij was al niet zo groot. Ik sloot mijn ogen en probeerde te gaan slapen. Ook Rodge liet zich neervallen en viel daarna in slaap.

Het was ochtend, het schemerde en het was aardig koud. Wazig keek ik vooruit. Waar was Tare? Ik stond op en wurmde een mes door mijn riem. Op onderzoek uit dan maar. Ik wilde net een stap uit te grot zetten tot dat Rodge wakker werd. 'Waar ga jij heen? En waar is Tare?' hij keek me aan alsof hij een week niet had geslapen. Ik gromde. 'Tare zoeken, ik weet ook niet waar ze is.' Ik keek hem geirriteerd aan, het nadeel aan zo'n broer is dat hij altijd wilt weten waar je heen gaat. 'Goed, ik ga mee.' zei hij. 'En de spullen dan?' vroeg ik. 'Die nemen we ook mee, voor het geval iemand ze vind.' Ik haalde mijn schouders op pakte een aantal spullen van Tare. Die wurmde ik in een rugzak en die sloeg ik toen over mijn schouder heen. 'Laten we dan maar gaan, voordat Tare daarbuiten ergens voor pampus ligt.' Ik grinnikte bij mijn reactie, eigenlijk was het niet zo aardig maar een grapje was soms wel leuk.

We liepen rustig en voorzichtig tussen de bomen door. Hoe kon je eigenlijk op die andere plekken overleven? Waarom is dat moeras er eigenlijk, niemand gaat daar toch heen? Ik keek goed rond of ik Tare ergens zag. Misschien moesten we letten op iets roods, ze heeft roodhaar dus dat valt wel lekker op. Ik keek angstig rond, misschien was ze wel meegenomen door de beroeps en daar bijgehouden zijn. Ik schudde de gedachten uit mijn hoofd, nee dat zal Tare nooit toelaten en dus ook nooit gebeuren. Rode keek rustig rond, hij bleef altijd wel rustig, wat er ook gaande was. Opeens zag ik iets roods snel langs een boom rennen. Het kon Tare zijn. Rodge had het ook gezien. Hij stak zijn linkerhand weer op, het seintje. Ik sloop rustig achter hem aan om te kijken wat het was. Opeens hoorden we een kanonschot, ook hoorde wel wat gestommel op de plek waar we Tare dachten te zien. Ik haalde even diep adem, het zou toch niet? Rodge keek me even aan en liep toen verder. Het kanonschot zal hopelijk de oorzaak zijn van een dode ver weg van hier. Ik ging naast Rodge lopen, we kwamen bijna op de plek aan en mijn zenuwen gingen omhoog. Ik keek langs de boom. Het was Tare, tenminste veel van Tare kon je het ook niet noemen...

Tare keek mij met angstige ogen aan, er kwamen geen woorden uit haar mond en er was ook amper beweging te zien. En zaten een aantal schrammen op haar hoofd en haar knie was ook niet bepaald heel. Een bloeddruppel gleed langs haar hoofd....