Οι Άρχοντες των Ανέμων: Ο δωδέκατος Νάρντουεν

36. Μεθυσμένη καρδιά

Η Αύρα ήταν καθισμένη επάνω στο μαρμάρινο πεζούλι του πηγαδιού. Η πλακόστρωτη αυλή του κάστρου, δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο να ατενίσει πέρα από την κοιλάδα. Όμως αυτήν τη στιγμή το σούρουπο άρχισε να γίνετε πιο βαθύ και σε λίγα λεπτά τα πάντα θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Η πριγκίπισσα δεν είχε λόγο να φοβηθεί τη νύχτα, η αυλή φωτίζονταν από περίεργα πετράδια που ήταν τοποθετημένα σε κονταριά, κατά μήκος της αυλής. Πώς ήταν δυνατόν να φωτίζουν αυτά τα πετράδια, δεν μπορούσα να γνωρίζει. Στην Φεγγαρόπετρα χρησιμοποιούσαν περισσότερο εστίες, πυρσοί, λυχνίες και κεριά. Το πρωί σίγουρα θα ρωτούσε τη Φαίδρα θα τον φωτισμό του κάστρου.

Απόψε, ο ρομαντικός νους της Αύρας ταξίδεψε σε μονοπάτια που μόνο μια γυναίκα μπορούσε να σκεφτεί. Όπως, κάθε γυναίκα ονειρεύονταν νά βρει τον πρίγκιπα της και πίστευε πως τον είχε βρει στο πρόσωπο του Ραφαέλ. Η πριγκίπισσα ήθελε να ομολογήσει τα αισθήματά της, αλλά φοβόταν πως ο Ραφαέλ δε θα ένιωθε το ίδιο και γι' αυτό δεν έκανε οπουδήποτε κίνηση. Γνώριζε πολύ καλά τον χαρακτήρα του Ραφαέλ και ήξερε πως ήταν ένας άντρα που έκρυβε τα αισθήματά του. Διατηρούσε μια συγκρατημένοι στάση και όποτε τύχαινε να αναδύονταν κάτι το έπνιγε, διατηρώντας τη λογική του σκέψη που πάντα τον χαρακτήριζε. Για αυτόν τον λόγο ήταν δύσκολο να καταλάβει αν την έβλεπε με τρόπο ερωτικό ή φιλικό.

Ένας ακόμα λόγος που η Αύρα δίσταζε να φανερώσει τα αισθήματά της ήταν η μητέρα της που από μικρή της έλεγε να σταματήσει να κάνει παρέα με ένα άτομο κατώτερης κοινωνικής θέσης από τη δική της. Η Αύρα γνώριζε πως αν έλεγε στη μητέρα της πως αγαπούσε τον Ραφαέλ θα αρνιόταν να δεχτεί ένα τέτοιο δεσμό. Μα, τώρα που είχε μάθει πως ο αγαπημένος της κατάγονταν από βασιλική οικογένεια, τίποτα και κανένας δε θα την εμπόδιζε να τον αγαπά. Η μητέρα της θα μπορούσε να τον δεχτεί, καθώς ήταν από ισάξια κοινωνική θέση με τη δική της και έτσι θα μπορούσαν να ματαιώσουν τον γάμο με τον πρίγκιπα Κρόντζακαθ...

Η Αύρα συνέχισε να κάνει εικασίες για τα υπέρ και τα κατά που είχαν τα αισθήματα της. Έπειτα αναλογίστηκε πως δεν έπρεπε να φανέρωση κάτι, γιατί ήξερε πως μια γυναίκα δεν έπρεπε να ομολογήσει πρώτη τα αισθήματα της. Αυτό διάβαζε πάντα στης ρομαντικές νουβέλες που τόσο πολύ αγαπούσε. Οι άντρες ήταν αυτή που πάντα εξομολογιόντουσαν την αγάπη τους στις ηρωίδες των βιβλίων. Ναι, έπρεπε να περιμένει να κάνει υπομονή αλλά υστέρα σκέφτηκε την φάδια που της είπε πει ξεκάθαρα να επιστέψει στην χώρα της. Μέσα στη σιωπή άκουσε κάποιον να τραγουδά, η φωνή ήταν σιγανή αλλά μπορούσε να αναγνωρίσει τα λόγια.