Kaldırımın kenarında durmuş karşıya geçmek için arabaların azalmasını bekliyordum. Telefonumda ki çalan müziği değiştirmek için kafamı eğdim ve kaldırdığımda önümde siyah bir araba durmasıyla bir iki adım geriledim. Siyah arabanın penceresi yavaş yavaş açıldı siyah güneş gözlüklü adam bana hafifçe bakarak selam vermesiyle tek kaşımı kaldırarak baktım ve omuz silkip arkamı dönüp yavaşça ilerlemeye başladım. Önüme başka bir siyah araba gelip durdu. Arkamdaki siyah arabadan kapı açılıp kapanma sesinin gelmesiyle arkamı hafif dönüp baktım ve sağa doğru son gücümle koşmaya başladım. Arkama bakmak için başımı hafif çevirmemle burnuma alkolik kokunun dolması bir oldu. Kaçmaya çalışmamla gözlerim siyah perdeyle tamamen kapandı.
Bileklerimi hissettiğim soğukla irkildim. Başım çatlayacak gibi ağrıyordu. Gözlerimi açamıyordum, göz kapaklarım birbirine yapışmış gibiydi. Gözlerimi zorlayarak hafifçe araladım. Ellerimi kaldırmaya çalıştım başarılı olamadım. Etrafıma göz gezdirmeye başladım. Nem ve tahta kokusuyla eski bir evde olduğumu anlamam uzun sürmedi. Ellerim ve ayaklarım zincirle bağlıydı. Önümde eskitme bir masa ve göremediğim bir sandalyenin üstündeydim. Saçlarım yüzüme düşüyordu. Bağırmaya takatim yoktu. Kapı açılma sesleri geldi. Topuklu ayakkabının zemin üzerinde bıraktığı tok sesler başımın içine davul sesi olarak geri dönüyordu.
Saçları arkasında topuz yapılmış , siyah diz üstü eteği, beyaz gömleği ve üzerine siyah ceketi ile bana tanıdık gelen kadın karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu. Arkasında bana sabah siyah arabanın içinde selam veren adam kadının arkasında duruyordu. Gözlerimi kısıp adamı dikkatle incelemeye başladım. Buz kadar soğuk görünüm veren buz mavisi gözleri, hafif sarıya çalan saçları ve kirli sakalıyla bana bakıyordu. Bakışlarımı ondan alıp karşımda oturan kadına çevirdim ve adamda benim yanıma gelip ellerimi açtı. Kadın elindeki siyah dosyayı önüme koydu ve arkasına yaslanıp rahat bir pozisyonda oturmaya başladı. Ben kadına anlamayan gözlerle bakınca gözüyle dosyayı işaret etti. Bende dosyayı tamamen önüme çekip kapağını açmamla bu anı çoktan beklediğimi bir kez daha anladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntikama Son Kala
Teen FictionTüm gerçekler siyah perdenin arkasından beni selamlıyor. Ne benim o perdeyi kaldırıp gerçekleri çıplak gözle görmeye gücüm var ne de perdenin kendiliğinden kalkması. Ama bildiğim bir şey var ki bu oyun çift kişilik.
