Küçücüğüm||texting

küçüçüğüm ~ 20 |FİNAL|

1 Haziran 2021, saat 17:30 suları. Şu an hissettiğim ne bilmiyorum, acı mı çekiyorum yoksa farklı bir duygu mu emin değilim. Sadece daha önce karşılaşmadığımı biliyorum. Düğünün olan yere yakın bir kafeye oturdum. Sizi izliyorum. Kır düğünü... Tercihim kesinlikle olurdu. Ona bakışını görüyorum. Bana bakar gibi bakmıyorsun hala. Daha önemli bakıyorsun. Sanki kıralacak gibi bakıyorsun. Gülümsüyorum,sizi görünce. Mutlusun, kirli ve bencil bir düşünce belki ama mutlu olmanı istemiyorum. Bensiz mutlu olmanı istemiyorum.

Şimdi size yakın bir yerde bir ağacın dibindeyim. Bunları yazarken gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Utku geldi az önce yanıma. "Neden buradasın?" dedi cevap veremedim. Sonra kendi tamamladı beni. "Hala sana gelmesini istiyorsun, olmayacak Sılay. Oradan buradan çıkmaya çalışıyorsun, belki görürde vazgeçer diye. Gördüm ben Sılay, ona bakışını gördüm. Kaptırmış kendini, aşık o." Söyledikleri o kadar doğruydu ki ağızımı açıp tek kelime etmedim. Utku ilk defa düşünerek konuştu, sonuna kadar da haklıydı. Gülümsedim ona da, hiçbir şey söylemeden. Kalktı gitti zaten yanımdan.

Ona da kızgın değilim şu an, sana da değilim. Kimseye kızgın değilim, kızgınlığım aynanın karşısına geçince başlıyor. Utku benden ayrılırken, asıl cezamı çekeceğimi o yüzden beni serbest bıraktığından bahsetmişti, aynen öyle oldu... Sen ona evet dedin şimdi, o da sana. Dudakların, onun dudaklarında şu an... ağlamıyorum. Bilakis sadece izliyorum. Kendime acı çektiriyorum. Etrafa gülümsüyorsun, Minu sana bir şeyler anlatıyor kaşlarını çatıyor sinirle, sen de çatıyorsun ama sonra dayanamayıp gülmeye başlıyorsun... Hastalıklı bir düşüncedeyim Uras. Seni bensiz mutlu görmek istemiyorum.

Şimdi, kalktım o ağacın oradan. Düğününüze yakın arkada küçük bir orman var ya, oradayım. Son kez kulaklarıma şarkımızı dolduruyorum. Gözlerimi kapatıyorum, her bir sözü benimseyerek dinliyorum. Her bir sözde seni hatırlıyorum. Sen onunla dans ediyorsun, gözlerinin içi nasıl gülüyordur kim bilir... Serzenişim sana değil, suçlu sen de değilsin. Dedim ya, benim.

Sürem doldu, hatta yirmi dört sene geç kaldım. Kazanmanın tek yolu, oynamamak Uras.

Birazdan kendimi öldüreceğim, bu bir yardım çağrısı, ya da polislerin suçluyu bulması için itiraf değil. Sadece ben öldükten sonra birinin bu pisliği temizlemesi gerekiyor.

Ormandayım, mektubu bir taşın altına koyacağım. Beni bulan sen olma,lütfen... ama eğer bulan sen olursan bu taşın altındaki notu bulduğun gibi kaç. Hiç düşünme. Gördüğün zaman öylece ortada kalırsın, hareket edemezsin biliyorum. Birini ara, onlar ne yapacaklarını bilir.

Seni seviyorum. Hoşçakal Her Şeyim.

Gözyaşlarım arasında kağıdı katladım. Küçük taşı üzerine koydum. Gözüm elimdeki silaha kaydı. Ya tüm cesaretimi toplayıp kafama sıkacaktım. Ya da acı çeke çeke yaşayacaktım. Birincisini tercih ettim.

Gözlerimi kapattım, kocaman gülümsemem hala yüzümdeydi ama gözlerimden yaş geliyordu. Tetiği çektim.

Hiçbir şey hissetmiyordum, sadece boş olan odada babamın her zaman aşina olduğum adım seslerini duyuyordum.