The Stupid and The Proud » styles ✓ [book one]

→ 11 RW

Następnego dnia, jak zwykle leżałam na trawie podczas gdy chłopcy mieli swój poranny trening.
Stłumione krzyki docierały do mnie ze zdwojoną siłą.
Problem polegał na tym, że miałam kaca, a moja głowa pękała.
- Ciężka noc? - jak zwykle przywałęsał się Neymar, zawracając moją obolałą głowę.
- Idź sobie. - mruknęłam zakrywając ramieniem oczy.
Usłyszałam jego śmiech, który w tamtym momencie irytował mnie bardziej niż zawsze.
- Kto ci zalazł za skórę? - zapytał rozbawiony.
Westchnęłam głęboko.
- Idol twojej siostry. - powiedziałam.
Ponownie usłyszałam jego śmiech.
- Czyli? Ona ma ich mnóstwo. - parsknęłam.
- Harry pieprzona perfekcja Styles. - odpowiedziałam używając słów Rafaelli.
Zawsze go tak nazywała.
- To ten z którym wczoraj flirtowałaś? - zapytał z ciekawością.
Podniosłam ramię i spojrzałam na niego gniewnie.
- Nie flirtowałam z nim. - warknęłam. - Irytuje mnie.
- Już niedługo przestanie. - powiedział, a ja rzuciłam mu pytające spojrzenie. - Pojutrze wracają do Anglii.
Na moich ustach pojawił się uśmiech.
- Nareszcie. - mruknęłam, poczym usłyszałam gwizdek.
- Neymar, do ćwiczeń! - krzyknął trener.
Ney westchnął głośno poczym pobiegł w stronę drużyny.
Spowrotem zamknęłam oczy, a gdy usłyszałam śmiechy nie chciało mi się ich ponownie otworzyć.

Poczułam, że ktoś stanął przede mną zasłaniając mi słońce.
- Kim kolwiek jesteś, odejdź! - warknęłam.
- Nie wiem co powiedziałaś, ale moja odpowiedź brzmi nie. - warknęłam pod nosem, słysząc zachrypnięty głos.
Otworzyłam oczy i zobaczyłam nad sobą uśmiechniętego Harry'ego.
Miał na sobie trykot Barcy, więc domyśliłam się, że mieli mieć trening z piłkarzami. - Hej kochanie.
Spojrzałam na niego ostro.
- Śledzisz mnie? - zapytałam tracąc cierpliwość. - Powinnam iść z tym na policję?
Parsknął pod nosem.
- Nie. - mruknął. - Po prostu to kolejny zbieg okoliczności.
- Gówno prawda. - syknęłam przesuwając moją czapkę z daszkiem tak, aby zasłoniła moje oczy.
Po chwili ciszy poczułam jego palce przesuwające po moim nadgarstku.
- Łapy przy sobie, Styles. - warknęłam przesuwając rękę.
- Marzę o tym, abyś nazwała mnie tak jeszcze raz. - wymamrotał z wyraźnym podtekstem.
Prychnęłam pod nosem.
- Idź stąd ty niewyżyty dupku. - syknęłam.
Usłsyzałam jego śmiech, i w tym momencie nie pragnęłam o niczym innym, jak o tym aby ten kretyn zniknął.
- Dlaczego mnie nie lubisz? - zadał pytanie.
- Sam sobie na to odpowiedz. mruknęłam.
- Naprawdę miałem nadzieję, że zadzwonisz. - powiedział, a ja parsknęłam śmiechem.
- Nadzieja matką głupich. - powiedziałam.
Chciałam wstać i iść do któregoś z piłkarzy którym mogłabym naskarżyć, a każdy z nich zachowałby się jak starszy brat.
Niestety moje lenistwo na to nie pozwalało.

- Diana! - usłyszałam krzyk Leo i poprzysięgłam sobie, że jak wrócę do domu to go zabiję.
- A więc to twoje imię. - mruknął Harry. Przez to, że je poznał nie lubiłam go jeszcze bardziej. - Ładnie.
Prychnęłam i podniosłam się z ziemii.
Nie byłam najniższą osobą, ale i tak byłam od niego niższa.*
- Co?! - odkrzyknęłam.
- Idź przebrać buty, jesteś w naszej drużynie! - krzyknął Marc.
Załamałam ręce.
Nienawidzę piłki nożnej.

*przyjmijmy, że Chrissy w tym opowiadaniu jest wyższa niż w rzeczywistości.

***
Lily_Craven Obiecałam, że dodam zanim się obudzisz więc proszę bardzo aniołku :*
Miłej soboty! <3