Ateş-i Hecr »« Chanbaek

VII. İlk Sahipleniş

“Şimdi gitmem lazım madem sen gelemiyorsun ben sık sık geleceğim buraya.”

Kapıya yönelmeden uzunca birbirine sarıldılar.

“Baekhyun iyi olduğunu söylüyorsun ama değilsin.”

“Kyungsoo ben gerçekten iyiy-”

“Her ne olursa olsun hiçbir zaman kendini ezdirme...”

“...Koskoca Do Kyungsoo’nun arkadaşısın sen.”

Tekrar sarıldı dostuna, uzun zaman sonra ilk defa bu kadar iyi hissediyordu. Biraz geçmişten konuşmuşlar, anıları tazelemişlerdi.

“Yüzümü kara çıkarma tamam mı?”

Gülümsedi ve başını salladı, kendisine böyle bir dost verdiği için Tanrıya içinden şükranlarını sundu.

Kyungsoo’yu uğurladıktan sonra mutfağa girdi ve arkadaşı için yapmış olduğu keklerin bir kısmını dolaba yerleştirdi ardından kirlenmiş tabakları yıkadı. Olanların çoğunu anlatmasa bile dertleşmek biraz da olsa iyi gelmişti.

Dün gece ne yaşanmıştı öyle? Resmen bıçağı alfanın ellerinin arasına koyup kendisini öldürmesini istemişti. Alfa da ona şaşkın şaşkın bakıp birkaç dakika sonra evi terk etmişti.

Bu deli cesareti nereden gelmişti kendisi de bilmiyordu. Lakin yaptığından pişman değildi, Kyungsoo’nun dediği gibi kendisini hiçbir zaman ezdirmeyecekti.

~ ~ ~

“Size bu aralar yalnız kalmak istiyorum demiştim.”

Ormanda ateş yakmış ve yanan ateşin kenarında oturmuş gri saçlı alfa arkasını dönmeden bile kimin geldiğini anlamıştı. Esmer alfa yanına oturdu, ellerini dizlerine bağdaş kurdu ve kanı deli gibi akan arkadaşının yaptığı gibi ateşi izlemeye koyuldu.

“Şu ateş ne de güzel yanıyor değil mi?”

“Jongin”

“Ama yanması için odunun kendini yakması gerek yani feda etmesi.”

Gri saçlı alfa kalkacakken elini tuttu ve ayağa kalkmasına engel oldu.

“Yapma Chanyeol. Daha ne zamana kadar sürdüreceksin bunu?”

Ateşten dolayı parıldayan gözlerini arkadaşına çevirdi.

“Neyi yapmayayım ha? O betayı hiçbir şey olmamış gibi kabul mü etmemi söylüyorsun? Beni anlamıyorsunuz ya da anlamak istemiyorsunuz...”

“...Yine de kendimi kontrol etmeye çalışıyorum, onu her gördüğümde elimden bir kaza çıkmaması için kendime hakim olmaya çalışıyorum. Söylesene tüm bu olanlar benim için kolay mı sanıyorsun?”

Esmer alfa daha fazla konuşmak istese de konuşmadı ve başını sallayıp “haklısın kolay değil” demekle yetindi. Onun için durumun zor olduğunu anlıyordu ama o her şeyi daha da zorlaştırıyordu. Yine de fazla bir şey söylemedi. Sonra iki alfa da uzun bir süre ateşi izlediler. Etraftaki sessizliği dinlediler bir de ateşten çıkan cızırtıları...

“Chanyeol”

Uzanmış ve ellerini başının altında birleştirmiş olan beden karşısındakine bakışlarını çevirdi.

“Mührünün şeklini merak etmiyor musun?”

Açıkçası hiç merak etmemişti. Çünkü mührünün şeklinden çok daha önemli olduğunu düşündüğü şeyler vardı.

“Hayır umurumda da değil hangi şekilde olduğu şu lanet şeyin.”

“Onu ensende yani kendi vücudunda taşıyorsun, insan biraz da olsa merak eder.”