HÜKÜM

GEÇMİŞİN PENÇESİNDE YARINLAR

Kurgu aksiyon ağırlıklı olup yanında romantizm de barındıracaktır, fantastik/bilim kurgu DEĞİLDİR.

Ufak bir bilgilendirme:
Bu kitaba, "RUS RULETİ" kitabım bittikten sonra devam edeceğim. Fazla karışık bir kurgusu olduğu için tüm ilgimi buraya vermem gerekecek, ben de böylesinin ayrıntıları kaçırmamak ve daha düzgün yazabilmek için en uygunu olduğuna karar verdim. Tarih asla veremiyorum, bir yıl sonra da olabilir birkaç ay sonra da. Zaman gösterecek. Dilerseniz Rus Ruleti'ne de uğrayabilirsiniz.

İyi okumalar dilerim. <3

•
•
•
•
•
•
•

Ocak, 2023 / İstanbul

Yılların acımasızlığının soğuk duvarlara işlenmiş olduğu konakta, o gece, yalnızca doğrulara kulaklarını kapatmış küflü zihinlerin işitebileceği tiz bir sessizlik hüküm sürmekteydi. Bir karganın intikam hırsıyla çırptığı kanatları koca bir kasırganın peyda olmasını sağlarken, pencerelerin sessizliğe balta vurmak istercesine çarpışları yankılanmaya başlamıştı geniş odada.

Orada bulunan her bir beden, İsrafil'in üflemek üzere olduğu surdan haberleri yokmuş gibi davranmayı tercih ederek, sinsi bir merak eşliğinde kopacak olan kıyameti bekliyorlardı. Yüzlerine yerleşmiş, avına saldırmayı bekleyen yırtıcı hayvanları aratmayan ifade ile birlikte bu işin sonunun nereye varacağını görmek istiyorlardı. Sıradaki avın kendileri olma ihtimalini göz ardı ediyorlardı.

Aslanların ayak bastığı topraklarda ya nefesleri kesilir, ya kanları akardı. Bilmiyorlardı.

"Arslan!" Yeri ve göğü parçalarına ayıran, ulaştığı her zihni dağlayan bir bağırıştı bu lâkin geniş odanın tam ortasına gelenek denk durmayan adım seslerinden daha dehşet verici olamamıştı. Attığı her adımda tüm konağın sallanmasına sebep olan orta yaşlı adam, gözlerine birkaç saniyeden fazla bakılmasına müsaade etmeyecek kadar öfke yüklü bir yüreğe sahipti.

Odanın içinde meydana gelen diğer bir ölüm sessizliği, oradaki yaklaşık on beş kadar adamın da korkudan titremelerine sebebiyet verdi. Sükûnetin can alıcılığından etkilenmeyen yalnız iki beden ise birbirlerinin ruhlarına bakmaktalardı. Genç adam, yaşının getirisi olan öz güveniyle beraber karşısındaki yaşlı kurdun tehlike dolu kahvelerine bir meydan okuma başlatmıştı. Ormanın kralı olmak, ona, bir kurdun pençelerine kurban gitmeyeceğini düşündürtüyordu.

Yanılıyordu.

"Amca," dedi, karşısındaki hiddetli adamın aksine, sakinlik içinde. "Biz de tam senden bahsediyorduk. Hoş geldin."

Kara, en az adı kadar kara olan irislerini yeni yetme yeğeninden çekmek yerine, ona doğru birkaç adım daha atarak, durması gerektiği noktayı belirtircesine çenesini yukarı kaldırdı. Ellerini arkasında birleştirerek gücün hâlâ kendisinde olduğunu hissettirmek adına duruşunu dikleştirmeyi de ihmal etmemişti. "Hoş bulmadım, Arslan,"

Netliğinden ödün vermeyen kelimelerini hiçbir zaman esirgememişti. O odada bulunan herkes, Kara Vâris'in kim olduğunu, neler yaptığını ve yapabileceğini kendi isimlerinden daha iyi bilirlerdi. Yirmi beş yaşına bastığı gibi oturmuş olduğu tahtı, kullanabileceği en iyi şekilde kullanmış, sırasını kendi evladına devretmek için çabalamaya başlamıştı.

Fakat kızının, ondan ayrı planları vardı.

Kara Vâris'in çarptığı ilk kayalık kendi öz evladı olmuştu ve onun ardındansa ağır ağır, yavaş yavaş otoritesinden birer parçayı geride bırakmak durumunda kalmıştı. Kendisinin uzun yıllar boyunca liderlik ettiği bu sürü, artık Kara için bir kurtlar sofrasından farksızdı. Bunu en iyi görebilen kişi de şu an karşısına dikilmiş, saltanatını açık bir şekilde tehdit etmeye gelmişti.

"Bu saygısızlığın bir açıklaması vardır umarım!" derken buldu kendini, Kara. Kendisine haber dahi verilmeden, üstüne üstlük gecenin bir yarısında kaçak göçek bir toplantı ayarlamışlardı. Bunun anlamını elbette biliyordu. Bu günün geleceğini en başından beri biliyordu.

Arslan, amcasını taklit ederek gücünü simgeleyen duruşunu dikleştirdi ve ellerini rahat bir tavırla ceplerine yerleştirdi, "Sizinle artık görüşmemiz gereken bir konu var, siz de bunun farkındasınız ve kaçamazsınız, amcacığım."

Yeryüzüne gönderilmiş tek bir canlı dahi avuçlarına bırakılmış yazgıdan kaçamazdı. Kara bunu da biliyordu. Hiçbir zaman kaçmaya çalışmamıştı zaten, zira onun her zaman işleri kendi lehine çevirebilecek bir yöntemi bulunurdu.

Tehditkâr bakışlarının altından yeğenine bakmayı kesmedi Kara ancak ağzını da açmadı. Bu, Arslan'a, sözlerine devam etmesi gerektiği sinyalini verdiğinde keyifle kabul etmişti. "Malum, Karaca'yı ve Beyda yengemizi kaybettik. Allah rahmet eylesin. E, ben de artık bu yıl yirmi beşime gireceğim, benden başka işlerin başına geçecek kimse yok... Usulen sıra bana geçmeli, değil mi?"

Rüzgâra sahip çıkan karga, işittiği zehirli kelimelerle birlikte bir anda kanatlarını çırpmayı kesti. Ölümü andıran gözleri ay ışığının süzüldüğü pencereden kasvet dolu odaya değdiği anda, etrafta şiddetli bir gök gürültüsü duyuldu. Yer yarıldı, tüm düşmanlar dışarıya salındı. Gök haykırdı, bir ferman imzalandı. Gece karası bakışların sahibi, artık kurtluğun düştüğünü anladı.

Birkaç dakika boyunca yalnızca kopacak fırtınaları düşündü Kara, daha sonra, uzun süre evvel zihnine uğramayı bırakan o ismin bir fısıltıyı andırırcasına dudaklarından dökülmesine izin verdi: "Karaca..."

Duymuşlardı. Hepsi.

Bir anlığına tereddüt ettiğini hissetti fakat onun bastığı adımların geri dönüşü olmazdı. İşleri kendi lehine çevirmenin tek yolu buydu. Yedi yıldır düşündüğü tek şey, buydu. Yeğeninin zafer yüklü ifadesinde çıktığı kısa gezintinin ardından, o korkusuz duruşunun sarsılmasına sebep olacak nefesi ciğerlerine doldurdu. Kozlar artık oynanmayı değil, dağılmayı bekliyordu. "Karaca yaşıyor."

Başka bir şimşek daha kavuştu yeryüzüne, bu seferki bir uyarı ateşiydi. Artık nefesler kesilecek, kanlar zeminleri kirletecekti. Son bir yemin dudaklardan dökülecek, kurbanlar verilecekti. Dünyanın sonu gelmişti ve Karaca'nın rüyadan uyanma vaktiydi.

•
•
•
•
•
•
•

Devamı yakında.

Kitabın playlistine hesabımdaki bağlantıdan ulaşabilirsiniz. Aynı zamanda Spotify'da "saklı yüz" ismi ile bulabilirsiniz.

UYARI:
Tetikleyici ögeler, küfür, +18 içerik, şiddet, uygunsuz davranışlar.