Real lovers -sasusaku-

17

Naruto'nun önerisi harikaydı. Bu bilezikler arkadaşlığımızın kanıtı olacak, sonsuza kadar kalacaktı. Yavaşça pembe olanı bileğime doladı. Ben bileziği incelerken sasuke'yede mavi olanı bağladı. Sonra akşam yemeği, korku hikayesi derken bir gün daha bitti.

2 ay sonra

Bugün sasuke'yle sevgili oluşumuzun 2. Ayı kamptan sonra bir daha o geceki olayı sormadım. Aramız bozulsun istemiyorum. Yarın yılbaşı ve yurtta kızlarla hazırlık yapmaya başladık. Ben beyaz kağıda resimler çizip boyuyor, ino'da çizdiklerimi asıyor. Diğerleride camlara bir şeyler asıyordu. Çok geçmeden yatakhane kırmızı beyaz temasına büründü. Yorgun düştüğüm için biraz uzanmaya karar verdim derken telefon sesiyle kafamı kaldırdım. Son bir aydır gruptakilerle konuştuğum için bildirim gelmesi normal diye düşündüm. Fakat bildirim gruptan gelmemişti. Bende kayıtlı olmayan biriydi.

Numara: Selam sakura

Sakura: sen kimsin?

Numara: yurdun bahçesine bak.

Bu numara kim olursa olsun çok rahatsız etmişti. Balkona çıkmak için sıcacık yataktan ayrıldım. Balkona çıktığımda bana bakan kırmızı saçlar gördüm. Hemen geri girdim ve telefonu elime aldım.

Sakura: Sasori neden buradasın?

Numara: Seni özlemiş olabilirim 😉

Sakura: yaşattıklarını hala unutmadım. Ayrıca sevgilim var benim defol git burdan.

Numara: pekala şimdi gidiyorum, geri geleceğim

Sasori eski sevgilimdi. Fakat beni üç kere aldatmıştı, gözümün önünde. Kızlar rahatsızlığımı farketmiş olmalı ki yanıma toplandılar. Fakat onların da huzurunu kaçırmamak için yorgunum diyerek battaniyeme sarıldım. Yattığım sırada bir kaç saat uyumuş olmalıyım ki hava kararmış. Fakat garip olan şey oda çok sessiz. Başımı battaniyeden kaldırmamla odada yanlız olduğumu farkettim. Balkona ve dolaplara bakmama rağmen yoklardı. Kapı çalmasıyla gittikleri yerden geldiler diye düşündüm. Fakat kapıyı açtığımda karşımda kızlar değil, kırmızı saçlar vardı. Ani hareketle kapıyı kapatmaya çalışırken sasori kapıyı tuttu, kapatmamı engelledi. İçimi korku kaplamışken sertçe bileğimi yakaladı.

"geri geleceğim demiştim güzeli-"

Sözünü tamamlayamadan yere düştü. Bileğimdeki acıda gevşeyince gözümü açtım. Beni kurtarmış olan sasuke'ydi. Şuan kapının karşısında bana bakıyor.

"Sakura bu herif kim"

Ağzımı açtığım sırada küçük bir hıçkırık kaçmasıyla ağlamam daha da şiddetlendi. Sasuke elimi tutarak yatağa oturttu. Bense dizlerimi çekmiş ağlıyordum. Yavaşça kollarını belime sardı. Ve yanağıma bir öpücük kondurdu. Artık hıçkırıklarım duracak kadar sakinleşmiştim. Yeşil gözlerimi karşımda duran meraklı mavi gözlere sabitledim.

"Daha iyi misin sakura"

"evet"

"o kimdi?"

Sadece yüzüne bakarak anlatamazdım. Ellerimi beline dolayıp sıkıca sarıldım.

"O... O beni üç kere aldatan eski sevgilim"

"burda ne işi vardı?"

"bilmiyorum, ayrıca sen nasıl buraya girdin"

"yangın merdivenlerinden çıkarak seni görmeye gelmiştim ama bu piç kurusu vardı"

Biraz sohbet ettikten sonra, kızlar birazdan gelir diyerek onu odadan çıkarttım. Ağladığımı görmesinler diye de çok hafif makyaj yaptım. Saat 10 yasağı olmasına rağmen saat 10da gelmemişlerdi. Hatta artık saat 11 ve hala yoklar. Artık olduğum yerde duramazdım. Kapıyı açarak koridora çıktım. Ölüm sessizliği vardı. Bu sessizliği bozan shizune-san oldu. Her gece koridorlarda dolaşıyordu. Beni görünce tabii yanıma geldi. Ona kızların iki saattir ortada olmadıklarını söyledim. Odamda beklememi söyleyerek ilerlediği yönü değiştirdi.