Sonra bir ses yükseliyor göklerden,tam gözlerinde fırtına başlamışken;Ağlasan da duyulmayacak, ölsen de umursanmayacak.Ve sen,sadece gözlerini şelale ettiğin ile kalacaksın.
tw//psikolojik siddet,intihar.
-Ağlıyorsun,yaptığın tek şey ağlamak. Başka bir şey bilmiyor musun sen?Koca bir hayal kırıklığından başka bir şey değilsin.Diğerleri bir şeyler başarıyor,peki ya sen?Hiçbir şeysin.Sen tam anlamıyla hiçbir şeysin.
Ve kapının sertçe kapanması.Her gün duymaktan bıktığı sözleri tekrar duymuştu.Tekrar,tekrar ve tekrar.Tek dostu şarkılardı,ah bir de günlüğünü unutmamak lazım.İçini dökebildiği,cesurca konuşabildiği,hissettiklerini içinde tutmak zorunda kalmadığı tek zaman,günlüğünün kapağını açtığı zamandı.
"Zamanında gelmeyen sarılmaların,sevgi sözcüklerinin telafisi olur mu?" Diye düşündü kendi kendine.Tüm gün aklını kemirip bitirecek başka bir soru ediniyor böylelikle.Sorusuna net bir cevap bulamıyor ve yine başlıyor o döngü.
Anlayacaklar mı?Hayatı boyunca kendisine sordu durdu bu soruyu. Doğru kelimeleri mi bulamadı,yoksa karşısındakiler onu dinlemez diye mi sustu?Veya anlamayacaklarını biliyor muydu başından beri?Buna da bir cevap bulamıyor,kendisine sorduğu ve havada kalan başka bir sorusuydu.
12.09.09
"Yine başladı,aslında hiç bitmemiş miydi yoksa?Ben kendimi mi kandırdım,yoksa o beni böylesine kandırabilecek kadar zeki miydi?Bilmiyorum.Sesim var ama konuşamıyorum.Sesim var ama şarkı söyleyemiyorum.Uzun zaman zeminde savaştım,ne kadar daha devam edecek bu savaş?Çünkü benim gücüm kalmadı,bu yazıları yazacak gücüm bile kalmadı.Yaşamak istiyorum,ama yaşadıkça acı çekiyorum.
27.05.03
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
