KIRIK

Giriş

Aynada o boş suratlarını görmekten zevk alan, ucube varlıklardan olamadım. Moda ve magazin dergilerinden başka birşey okumamış kızlardan uzaklaştım olabildiğince. Bana sağır olanlara dilsiz oldum. İnsanına göre değil herkese aynı davrandım çünkü herkes aynıydı benim için. Yağmurun dünyaya verdiği huzurdan çok felaketini görürler, farklı kelimesinin anlamını bilmezler, nerde bir farklılık görse dışlarlardı. Dış güzellik ve beğenilme arzusu yaşama nedenleriydi. Kıyafet ve makyajları için harcadıkları paranın kuruşunu evlerinin önünde yatan yaşlı kadına vermezlerdi. Hep kendilerini acındırır ama acımazlardı. Kalpleri yoktu ancak güzel suratları ve aptal beyaz atlı prenslerı vardı. Daha kendilerini ifade edemezken başkalarını eleştirirlerdi. Fazlasıyla çirkin, bencil ve aptaldılar.  

Erkekler.Dünyanın onların etrafında dönmediğini kabul etmezler.İstedikleri kızı elde etmek için her türlü ihaneti yapar, canı sıkılınca kestirip atarlar. Onların doğaları böyle kızmamak lazım beyinleri kafatasında değil.Beni istedikleri gibi elde edip atmalarına izin vermedim.

Herhangi bir insana ihtiyacım yoktu, elimdeki kalemim ve sigaram onların yerini fazlasıyla alıyordu. Dışlanmış olmaktan farklı olarak tek başıma olmayı seçtim. Herhangi bir hedefim,hayalim yoktu, günü güne yaşamayı sevdim. Kitaparı, ağaçları en çok da yağmur kokusuna aşıktım. İyi hissetmekten çok berbat hissetmemek için uğraştım. En büyük korkum onlar gibi olmaktı, olamazdım. 

Çevrende bu kadar yanlış varken, sen ne kadar doğru kalabilirdin?