ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 7

medya: KORAY TAHTACI 

selam bayramınız nasıl geçti?

ve başlıyorum...

Konuşma sesleriyle gözlerimi açtım, tavandaki ışık gözlerimi kırpmama neden olmuştu, birkaç saniye nerede olduğuma baktım sonra anladım hastanedeydim ellim karnıma gitti ama bebeğim hareket etmiyordu.

" Be-bebeğim nerede." Sesim bir fısıltı gibi çıkmıştı.

" Sakin olun gökçe hanım, şuan hastanedesiniz bebeğiniz de sizde iyisiniz."

Hemşire konuşuyordu onu net göremiyordum ama seruma bir şeyler yapıyordu. Elimi tekrar karnıma koydum, hissetmeye çalıştım o an kızım minik bir işaret verdi bana elimin üstünde hareket etti. 

Hemşire işini bitirip çıktı. Başımda büyük bir ağrı vardı, elimi başıma götürdüm. Sağ tarafında minik bir sargı vardı odanın kapısı açıldı içeri doktor ve erdem girdi, en son Koray girip kapıyı kapattı.

Doktor yanıma yaklaşıp, elindeki ışık kalemiyle gözlerime baktı, sonra ışığı takip etmemi istedi.

Elimi karnıma götürüp, doktora baktım ve fısıltıdan farksız sesimle, " Kızım iyi mi?" diye sordum.

 " Merak etmeyin gökçe hanım, bebeğiniz iyi, siz de öyle sadece başınızı çarpmışsınız." Gözlüklerini düzelti ardından tekrar devam etti, " Tomografi çekinmemiz lazımdı ama hamile olduğunuz için bu mümkün değil bu yüzden sizi birkaç gün misafir etmemiz gerekecek her türlü ihtimalle karşı geçmiş olsun." Deyip odadan çıktı.

Doktor odadan çıkınca odayı derin bir sessizlik sardı, onlara sırtımı dönüp bebeğime sarılarak gözlerimi kapattım.

Biri arkadan üstümü örttü, koku o geceki kokunun aynısıydı üzerimi örten Koray, ben üstümü örtmek istesem örterdim zaten omuzlarımla pikeyi itekleyip açılmasını sağladım, Koray tekrar üzerimi örttü. 

Bir saniye Koray'ın burada ne işi vardı hastane de olduğumu kim haber vermişti, bir anda yatakta oturur pozisyona geçtim, sadece erdeme bakıyordum ama Koray'ın bana baktığını biliyordum, ben ısrarla ona bakmıyordum dilimi kuru dudağımda gezdirdim ve dudaklarımı araladım.

Erdemle göz teması kurdum başımla korayı işaret ettim. " Bunun ne işi var burada nasıl haberi oldu."

Erdem birkaç saniye gözlerime baktı ne diyeceğini ölçüyor gibiydi erdem konuşmayınca Koray'ın sesini işittim.

" Seni arıyordum." Durdu başıyla koltukta oturan erdemi işaret etti," Bu herif açtı telefonunu sonra bana düşüp bayıldığını ve hastanede olduğunu söyleyince buraya geldim."

Annemlere de haber vermiş miydi? acaba, şuan buraya geliyor olabilirlerdi lokum neredeydi korayı görmezden gelerek erdeme sorularımı soracaktım.

"Erdem annemlere haber verdin mi? Yani beni aramışlardır." Komodinin üstündeki su şişesini alıp kana kana içtim.

Erdem ensesini kaşıdı " Evet aradılar hatta buraya geliyorlar. " yapacak bir şey yoktu artık geliyorlarmış.

Kafamı anladım der gibi salladım yastığımı dikleştirip sırtımı yasladım ve bebeğimi sevdim.

Koray dikkatle beni izliyordu, kızım elimi koymamla hareket etmeye başladı çok hızlı hareket ediyordu acaba onu görme imkânım var mıydı? Annemler gelince doktora sorardım.

Odanın kapısı çok hızlı bir şekilde açıldı, annem girdi, meralde arkadan geliyordu gözleri ikisinin de ağlamaktan kızarmıştı. Annem beni hemen kendine çekip sıkıca sarıldı çok sıktığı için kızım aramızda sıkışmıştı annem saçlarımı öpmeye başladı iyi olup olmadığımı soruyordu kafamı iyiyim diyerek sallıyordum sadece.