Giritli Mahallesi | Tamamlandı

GM|58

"Utku! Utku!"

Utku olduğu yerde durup derin bir nefes aldı. Sakin kalmaya çalışıyordu ama bu arkasından gelen ve durmadan adını söyleyen kız yüzünden pek başarılı olamıyordu.

"Utku!"

"Ne var?" Diye bağırarak arkasını döndü Utku. "Niye bakmıyorsun? Seslendim o kadar."

"Niye bakayım?"

"Niye bakmayasın ki? Arkadaş değil miyiz biz?"

Utku gözlerini devirip konuştu. "Değiliz."

Gidecekti ki kız kolundan tutup engelledi.

"Ee olalım."

"Bak benim bu gün abim evleniyor." Dedi Utku ve diğer eli ile kolunda ki eli tutup çekti. "Beni sal o yüzden tamam mı?"

"Yaa mutluluklar dilerim."

"Sağol sağol."

Utku tekrar gidecekti ki kız tekrardan konuştu. "Ee beni davet etmiyor musun?"

"Kızım başıma bela mısın sen? Tanımıyorum etmiyorum ben niye davet edeyim?" Dedi Utku sinirle. Zaten sabahtan beri bir oraya bir buraya koşuşturup duruyordu.

Kız "Başak ben." Diyip elini uzattığında Utku tekrardan göz devirdi. Eli havada kalınca tekrardan indirdi. "Ee tanıştık mı?"

Utku yüzüne boş boş bakarken Başak devam etti. "Gelebilir miyim artık?"

"Tanımıyorsun etmiyorsun kimseyi ne diye geleceksin?"

"Tanırım."

"İyi gel! Ama benim peşimden gelmeyi bırak." Dedi Utku sinirle ve arkasını dönüp uzaklaştı.

Düğünün olacağı yeri söylemediği için alayla gülerek yürüyordu. Başakta arkasından bakıyordu. Düğünün nerede olacağını bildiği için söylememesini hiç umursamamıştı. Utku gözden kaybolduktan sonra kolundan çekmek için tuttuğu eline baktı gülümseyerek.

1 ay önce spor salonunda tanışmışlardı. Daha doğrusu Başak Utkuyu görmüştü. Utkunun kim olduğundan haberi bile yoktu. Sadece bir kaç kere konuşmaya çalıştığı için hatırlıyordu.

Utku aceleyle eve girip kargaşanın içinde abisini buldu. "Abi babamlar söyledi gidiyormuşuz." Dediğinde Uğur heyecanla ayağa kalktı.

-

"Ay çok fena duygulandım." Dedi Burcu Ferayaye bakarken. "Ben evlenirken ağladınız diye çok kızdım size ama galiba ben de ağlayacağım." Dedi İrem gözleri dolu dolu.

"Hayır! Ağlamayın ama." Dedi Feraye gözleri dolu dolu. "En azından ben evden çıkana kadar sabredin."

"Deniyeceğim." Dedi İrem ve aynaya dönüp makyajında bir sorun olup olmadığına baktı

Odanın kilitli kapısı açılmak için zorlanınca Burcu konuştu. "Kim o?"

Feraye çekimden gelince Ferayenin odasına girmiş ve kimse rahatsız etmesin diye kapıyı kilitlemişlerdi.

"Benim." Dedi Furkan kapının diğer tarafından. "Uğur abiler geliyormuş haber ver dedi annem."

"Tamam ablacım, sen bir yerlere kaybolma kuşağımı bağlayacaksın." Diye konuştu Feraye.

"Tamam, buradayım."

Sesi her zaman olduğundan daha çok durgundu. Belli etmemeye çalışıyordu ama üzülüyordu ablasının evlenecek olmasına. Uğurun onu çok mutlu edeceğine, hiç üzülmeyeceğine adı kadar emindi. Ama yine de evden gidiyordu, geceleri uğraşacağı, kavga edeceği ablası olmayacaktı. Bambaşka bir evi, kendi düzeni, kendi hayatı olacaktı. Furkan sakince bir iç çekip odanın kapısından uzaklaştı.