Peri Masalı

1. Bölüm: Peri Masalı

17.05.2021 yazmaya başladığım tarih.
01.07.2021 yayımladığım tarih.

****

1. Bölüm: Peri masalı

Hayat kaybetmek değildi, hayat bulmak da değildi. Sevmek kaybetmek demek değildi. Sevmek kaybettiğini bulmaktı ya da en azından onun için çabalamak.
Hayat ise kaybetmekten ibaret olmamıştı hiçbir zaman, bulmak da vardı hayatta.
Hayat, kaybettiğini bulmaktı...
Önce kaybedip, sonra bulmak...

.

"Yanına geldim,
Bir anda gittin, sevemedin...
Ben çabaladım senin için,
Sen göremedin..."

Defalarca kez benim için anlamını düşünüp durduğum ama bulamadığım şarkının melodisine kendimi kaptırmış hâlde yatağımda uzanıyordum. Yine parça parça olan uykumdan uyanır uyanmaz kulaklıklarımı takıp yataktan kalkmamıştım.
Annemin odaya girip bana attığı öfkeli bakışlarla müzik keyfim kelimenin tam anlamıyla alt üst oldu. Bugün ilk psikiyatri randevum vardı ve ben hâlâ yataktaydım.
Annemin arkasından ben de odadan ayrıldım ve banyoya girdim. Aynanın karşısına geçtiğimde yorgun bakan kahverengi gözlerimle karşılaştım. Ruhsal yorgunluğumla uykusuzluğum birleşmişti ve benim bütün enerjimi çekmişti. Tokamı çözüp kahverengi, belimin biraz üzerine kadar gelen dalgalı saçlarımı tekrardan topladım. Yuvarlak çerçeveli siyah gözlüğümü odada unutmuştum ama göz numaram çok büyük olmadığı için sorun etmedim.
Yüzümü yıkayıp aynada kendime baktım.

Gizem Ay...
1.55 boylarında, on üç yaşında, herkesten uzakta, tek başına takılan hayalperest bir kız... Umutsuz vaka!
Sınav yılımdaydım, nisan ayının ortalarındaydık ve ben hayal kurmaktan öte bir şey yapmıyordum.

Banyodaki işimi halledip oradan ayrıldım, sessiz geçen kahvaltımızın ardından odama geçip üzerime dolaptan aldığım herhangi bir kıyafeti giydim. Kulaklığımı boynuma takıp kapıya doğru gittiğim sırada telefonumdan şarkılarıma giriyordum. Annemlerle birlikte evden çıktık ve arabanın arka koltuğunda cam kenarına geçtim. Annemler bir şeyler konuşurken ben onları dinlemiyordum, şarkımla birlikte hayal kuruyordum.

Hayal kurmak, benim için geniş bir kavramdı. Oldukça geniş...
Kendimi bildim bileli hayal aleminde yaşıyordum, bende bir gariplik olduğunun farkındaydım ancak bunun ne olduğunu resmen anlayalı yalnızca dört ay olmuştu. İnternetten arattığımda maladaptive daydreaming diye bir şeye ulaşmıştım ve okuduğum an, "İşte benim sorunum!" demiştim. Uyumsuz hayal kurma anlamına geliyordu.
Psikolojik bir hastalık denebilir, ama denmeye de bilir...
Böyle söylememin sebebi psikolojik bir hastalık olarak geçmemiş ve kimse tarafından bilinmiyor olması. Psikiyatri ve psikologlar tarafından bilinmeyen bir terim oluşu beni korkutuyordu aslında, anlattığımda tepkisini merak ediyordum, en büyük korkularımdan biri de yanlış bir teşhis konulmasıydı.

Ben, bir düşüncelere bir hayallere dalmışken psikiyatri merkezine gelmiştik. İçeri girdiğimde içimde garip bir his vardı, heyecanla korkunun birleşimi gibi tarifsiz bir histi...
Kısa bir süre randevumuzu bekledikten sonra psikiyatriyle görüştük. Psikolog görüşmeleriyle olan bir tedavi süreci belirlemişti. Hayalperestlik konusunda oldukça şanslıydım, psikiyatri tarafından net bir şekilde anlaşılmıştım. Benim için ufak bir araştırma yapıp ona göre öneriler vermişti, bildiğim şeylerdi aslında söyledikleri. Psikologla olan yarım saatlik görüşmem de bitiğinde rahatladım ve karmakarışık olmuş bir hâlde bahçeye çıktım.

Oldukça asosyaldim, dışarı çıkmamı, arkadaşlık kurmamı falan söylemişlerdi. Hayalperestliğin tetikleyicisi olan film, kitap, müzik gibi şeyleri de azaltmalıydım. Bu söylediklerinin tamamını biliyordum zaten ama özellikle de şarkıyı bırakmak benim için imkânsız gibi bir şeydi.