The game

11

Lauren: Witaj.

Camila: Cześć Lauren

Lauren: Przepraszam za to co się stało, nie wiedziałam, że znajoma przyjdzie.

Camila: Luz

Lauren: Jesteś zła?

Camila: Nie

Lauren: Możemy to powtórzyć.

Camila: Nie mam ochoty

Lauren: Camila naprawdę Cię przepraszam, ale to nie moja wina

Camila: Wiem, Lauren. Nie jestem na Ciebie zła

Lauren: To co się stało?

Camila: Mam zły humor

Lauren: Jaki jest tego powód moja miła?

Camila: Pokłóciłam się z tatą

Lauren: Tak szybko?

Camila: Co tak szybko?

Lauren: Tak szybko odpowiedziałaś.

Camila: Znam konsekwencje mojego nieodpowiadania na twoje pytania

Lauren: O co się pokłóciłaś z ojcem?

Camila: O moją orientacje

Lauren: Nie toleruje Cię?

Camila: Wręcz przeciwnie. Nalega żebym znalazła sobie dziewczynę, bo nie chcę widzieć innego mężczyzny u nas w domu

Lauren: Chyba lepsza dziewczyna co?

Camila: Jestem biseksualna... jest mi to obojętne kogo będę mieć

Lauren:

Lauren: Podoba Ci się?

Camila: Po co mi to zdjęcie?

Lauren: Na poprawę humoru.

Camila: Śpiewasz?

Lauren: Nie, ale taki był motyw sesji zdjęciowej.

Camila: Rozumiem

Lauren: Co robisz?

Camila: Leżę

Lauren: Widzę.

Camila: To po co pytasz?

Lauren: Jesteś dla mnie wredna, kochanie.

Camila: A jaka mam być? Podglądasz mnie

Lauren: Obserwuje, to różnica.

Camila: Nie, to to samo, kochanie

Lauren: Zdejmiesz dla mnie część swojej garderoby?

Camila: Pytasz czy stwierdzasz?

Lauren: Tym razem pytam.

Camila: Co mam zdjąć?

Lauren: Bluzę?

Camila: Podoba Ci się?

Lauren: Tak, jak patrzysz prosto w kamerę, to czuję jakbyś patrzała mi prosto w oczy.

Camila: Gdybyś tu była, to pozwoliłabym Ci zrobić wszystko, żebym tylko zapomniała o zmartwieniach

Lauren: Wszystko?

Camila: Wszystko

Lauren: Daj mi 20 minut.

Camila: Przecież nie możesz do mnie przyjść. Boisz się swojej matki.

Lauren: Ale mogę Ci coś wysłać

Camila: Co takiego?

Lauren: To tajemnica.