Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-2

"Bakit ngayon ka lang?!"sigaw niya sakin dahilan ng paghinto ko sa paglalakad.

"Hindi ko kasi namalayang gab-"hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sa pagsigaw na naman niya.

Ako dapat ang nagagalit dahil sa nangyari kaninang unaga e, pero bakit siya?Tsk!

"Wth, Precious?!You made me...Fvck I'm mad!"naiinis niyang sabi habang naglalakad palapit saakin.

"I'm sorry,"paghingi ko ng tawad dahil ayaw kong sabayan ang init ng ulo niya.

"Tsk!"singhal niya saakin saka biglang lumiko saka sya naglakad paakyat ng kanyang kwarto.

Naiwan akong nakatanga dahil sa naging reaksyon niya.

Gusto kong isipin na nag alala siya saakin kaya siya nagaaglit pero alam kong nagagakit lang siya dahil sa bigla kong pag alis.

Dahil nakakain na naman ako ay dumeretso na ako sa aking kwarto para makapag pahinga. Pagkatapos kong maligo ay agad akong nakatulog dahil sa pagod.

Nakaupo ako ngayon dito sa couch dito sa sala habang kumakain ng icecream ng bigla kong naisip na bukas ang TV para manood ng balita.

Napailing na lang ako ng malamang may nakapasok na positive sa COVID-19 dito sa Pilipinas at hangang ngayon ay nag sasagawa padin sila ng contact tracing.

Ang daming taong mas malaki at mabigat pa ang problema saakin kaya sino ako para mag reklamo man lang? May mga taong namomoblema dahil sa karamdaman,pagkain,pera at matitirahan. Kung iisipin ay balewala ang problema ko ngayon kumpra sa kanila.

Masakit pero alam kong lilipas din ito pagdating ng panahon,pero kailan ngaba? Kun

Madami ng nababalitang namamatay sa buong mundo dahil sakit na ito,I didn't expect that there's a virus who can kill a lot of people in just a snap or a blink of an eye.

I can't help but to feel bad coz' of this viruses that infected and killed a lot of people around the word.

Lumipas ang ilang araw at unti-unting nadadagdagan ang mga nagpo-positive,nagkakaubusan nadin ng mga face mask at hygiene kit.

Madaming tao na ang naaralman dahil dito,hindi ko sila masi-sisi dahil madaling kumalat ang sakit na ito at pwedeng pumatay ng tao ng hindi namamalayan.

It's hard to fight if you can't see your enemies,the only thing that we can do is to pray and ask for His help and guidance.

Nagkaroon na din ng MGCQ o home quatantine para mabigilan ang pagdami ng positive cases.

May mga negosyong nagsara at naging home based narin ang class at ilang mga trabaho.

Pati si Clifford ay sa bahay na din natratrabaho,bihira na lang syang lumabas hindi gaya ng dati.

I should be happy, right? Dahil mas madami ng oras na magkakasama kami sa iisang bahay ngunit hindi ko magawang maging masaya. Simula kasi noon ay sa library o sa kanyang office na lang sya naglalagi at saka lang sya lumalabas pag kakain o may kailangang gawin. Isa pa ay mas malamig pa sa yelo ang trato nya saakin at pag nagkakasalubong naman kami ay para lang akong hangin na hindi nya nakikita,ni hindi nga nya ako magawang tapunan ng tingin kahit saglit lang.

Gumawa ako ng sandwich at nagtimpla ng juice staka pumunta sa garden kung nasaan si Clifford.

Nakaupo siya sa harap ng mesa kung saan nakapatong ang laptop niya para sa kanyang trabaho.

Inilapag ko sa mesa ang sandwich staka ako umupo sa harap niya,parang wala lang ako sa harap niya at hindi niya ramdam ang presenya ko. Hindi man lang sya nag abalang tumingin saakin,kung tratuhin nya ako ay parang hangin.