နာရီသံ တဒတ်ဒတ်နဲ့အတူ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခြေချိတ်ကာ ထိုင်နေသူ
ရိပေါ်ဟာ ထုံးစံအတိုင်း မနက် ခြောက်နာရီမှာ နှိုးစက်သံကြောင့် နိုးထလာခဲ့တယ်~~
မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီးစီး~~~
ရှောင်ကျန့်နဲ့ ကျင်းရီတို့အတွက် မနက်စာကို ပြင်ဆင်ဖို့ မီးဖိုချောင်သို့အလာ ဧည့်ခန်းထဲက လူကြောင့်
"အမလေး~~ ဘယ်သူလဲ~~"
"မင်းပြောနေတာ~~ ငါ့ကိုလား~~"
လက်တစ်ဖက်မှာ သစ်ရွက်ပုံ ဓားလေးကို ဆော့ကစားနေခြင်းကို ရပ်တန့်ရင်း ဆိုဖာမှ ထ လာကာ ရိပေါ်ဘက်ကို လှည့်ပြီး စကားပြောလာသူ~~
"ဒီအခန်းထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ အပြင် ဘယ်သူရှိသေးလို့လဲ~~~"
"ဒါဆို မင်းက ရိပေါ်ပေါ့~~ "
ရိပေါ်ဟာ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ်ပြည့်အောင် လှည့်ကြည့်နေတဲ့သူကို နည်းနည်းမှ မကြောက်မိ
ဒီအစား အချက်ပြ တပ်ထားတဲ့ အိမ်ကို ဘယ်လို ဝင်လာသလဲ လို့သာ တွေးနေမိသည်~~
"OK; သူက ငါ့အကြောင်းကို မပြောပြဘူးထင်တယ်~~ ထားပါတော့ ငါက
ဝမ်ချောင် 'ရှောင်ကျန့်ရဲ့ သက်တော်စောင့်~~"
"ကျန့်ကော မင်းအကြောင်း ပြောဖူးတာလဲ မကြားဖူးပါဘူး~~ ဒါနဲ့ မင်းက ငါ့အိမ်ထဲ ဘယ်လို ဝင်လာတာလဲ~~~"
"အမှန်အတိုင်း ပြောပြရမှာလား~~"
"~~~~~~~"
"ကိုယ်က ဒီနံရံတွေကို ဖြတ်ပြီး ဝှီးခနဲ ရောက်လာတယ် ဆိုရင်ရော~~~"
"ပါးစပ်ရှိတိုင်း ထွေရာလေးပါး လျှောက်ပြောမနေနဲ့~~"
"ကိုယ်က အမှန်တိုင်း ပြောနေတာလေ~~ မင်းမယုံတာကတော့ မတတ်နိုင်ဘူး~~"
ရိပေါ်ဟာ ဒီသောင်မြင်ကပ်စရာလူကို ကိုင်ပေါက်ချင်စိတ်ပေါက်နေပြီ~~
ကျန့်ကောရဲ့အသိ ဖြစ်တာက တစ်ကြောင်း~~~
သူ့မှာကလဲ ဒဏ်ရာနဲ့ မတိုက်ခိုက်နိုင်တာက တစ်ကြောင်း~~~
မျက်စောင်းတစ်ချက်သာ ထိုလူ့ဆီ ပစ်လွှတ်ရင်း မီးဖိုချောင်ဆီသာ မနက်စာ ပြင်ဖို့ သွားတော့သည်~~
