ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 9

selam...

Bölüm gecikti biraz özür dilerim 

başlayın bakalım..

Ceren meral ve annem bana şaşkınlıkla bakıyordu, babam ne derdi acaba bu işe gitmeden onu görmeliydim beklide, ona sarılıp öyle gitseydim buradan gözlerimi ellerimden çektim. Tek tek yüzlerine baktım.

Hepsi hala ne dediğimi anlamamışlardı, ama ne benim tekrar etmeye ne de onların duymaya güçleri vardı bunu hepsinin gözlerinde görmüştüm ceren uzun kahve saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. Meralin bana benzeyen su gibi gözleri doldu, annemin siyah gözlerinde gördüğüm acı canımı yaktı. 

En tatlı ses tonumla, " Hey, temelli gitmiyorum sadece tatil gibi düşünün hem sizde gelirsiniz." Dedim kasvetli ortamı dağıtmaya çalışıyordum.

Ceren de gülerek yanıma geldi, elleriyle yüzüm sevdi " Davet ettiğin için sağ ol, ayrıca yeğinimin ismine bayıldım." Deyip karnımı okşadı, yapmacık davranmıyorduk ama hiçbir şey yokmuş gibi yapıyorduk, sanki ben kaçmıyormuşum gibi sanki onları bırakmıyormuşum gibi.

Meral de diğer tarafıma geçti kolunu omzuma attı " Babam çok sevinecek torunun ismine arasak mı sen söylersin." 

Dolu gözlerle merale baktım," hayır." Dedim. 

Annem bana şaşkınlıkla bakıyordu, ceren de kafasını eğip bana bakmaya başladı.

" Hayır, çünkü babama gidip ben söyleyeceğim, ne olursa olsun torununu ve beni görecek ve ben buradan öyle gideceğim." Dedim gözlerim dolu dolu babamı affetmiştim çünkü ben bir gün gittiğim yerden döndüğümde onu toprak olarak görüp, toprağıyla konuşmak istemiyordum.

Annem yatağın yanına oturdu beni kendine çekti, kokusunu içime çeke çeke sarıldım, annem de bana aynı şekilde, annemin gözyaşları tek tek bedenime düşüyordu ve her gözyaşında ben de hıçkırıyordum.

Ceren ve meral de bize sarıldı artık hepsi bana yükleniyordu. 

Bir anda gülmeye başladım, " Ama böyle giderse duru dedesine erken gidecek çünkü doğuracağım." Dediğimle hepsi gülmeye başladı biz böyle aileydik sanırım ağlamamız kısa sürüyordu kızım böyle bir aileye gözlerini açacağı için çok şanslı.

Bir anda bana sarılan kollar çekildi ve herkes eski yerlerine geçti.

" Meral, hem benim hem de babamın doktoruna haber verin, aynı zamanda duruyu da görecek babam ona göre hazırlık yapa bilirler miymiş? sorarsınız." 

Meral kafasını sallayıp, odadan çıktı.

" kuzum ben de modaevine döneyim artık." Anneme baktı," derya teyze sen bir şey olursa ararsın beni." Diyerek eşyalarını alıp odadan çıktı.

Annemle baş başa kalınca ben yatakta biraz yana kaydım, " Anne biraz benle yatar mısın?" diye sordum. Annem hemen yanıma gelip uzandı başımı göğsüne koydum kollarıyla bana sarıldı, saçlarıma minik öpücükler bırakıyordu.

" Sakın üzülme, tamam mı? Ben sana kızmıyorum, kızının mutluğu için yapıyorsun aynı benim yaptığım gibi." Dedi annem saçlarımı severken.

" Sence bir gün bana onu babasından uzaklaştırdığım için kızar mı?" en korktuğum da buydu ya bana kızarsa ben anneme kızmamıştım ama duru bana kızabilirdi.

"Sen onu babasından uzaklaştırmıyorsun ki bebeğim, ona babasının onu istemediğini söylemek yerine, babasını iyi hayal etmesini sağlıyorsun biliyorum korkuyorsun ama korkama senden nefret etmeyecek ." Dedi karnımdaki duruyu severken bu konuyu kapatmak istiyordum annemin kalp atış sesleri beni uykuya teşvik ediyordu.