The Sparks of Our Stars (Varsity Boys Series #1)

Epilogue

The Sparks of Our Stars

Epilogue

"Felix! May naghahanap sa 'yo!"

Sigaw ni Coach. Inihagis ko kay Michael ang bola at lumabas ng court.

Kumunot ang noo ko nang makita si Dad. Anong ginagawa niya rito?

"Dad? Uh, what are you doing here?"

Tanong ko kay Daddy nang malapitan ko siya.

"Paying you a visit? Bawal ba?" Nakangisi niyang sagot.

Nagpaalam ako kay Coach na lalabas muna saglit. Nag punta kami sa isang bench upang duon makapag usap.

"How's mom and Jean?" I asked. I suddenly feel guilty for not calling them these past few days.

Busy kasi sa practice at hindi ako maka tiyempo ng maayos dahil sa time difference.

"They are doing fine, don't worry about them. How about you? How are you?"

"I'm doing great here dad." Maikling tugon ko.

Tumango siya. "How's Ryu?" Yeah, he knows that Ryu and I are together now. I told him the last time I call.

"He's fine. We're happy." Sagot ko.

Napangiti ako nang wala sa sarili nang pumasok sa isipan ko si Ryu.

This preparation for tournament is fucking exhausting. I'm so lucky because I have someone like Ryu, who became my source of strength and my rest.

Just seeing his beautiful smile makes me stronger and wanted to be the best. Damn! I am so fucking in love with that guy and I like it! I really do!

"I'm glad to hear that..." Sabi ni Dad.

Kumunot ang aking noo dahil sa mababang tono ng kaniyang boses. Saliwa ang tono ng kaniyang boses sa nais iparating ng kaniyang sinabi.

"Dad? What exactly the reason why you're here?" Hindi ko napigilang itanong.

Narinig ko ang kaniyang pagbuntong hininga.

"Honestly, I am here to ask you one more time if your decision in staying here is final. Alam mo anak, wala akong maipapamana sa iyo, gaya ng lolo mo. Kaya hindi ko maiwasang manghinayang sa laki ng itinataya mo sa pagmamahal na ito." Sabi niya.

Huminga ako ng malalim. Sinasabi ko na nga ba, nandito siya para kumbinsihin akong bumalik.

"Dad, I already told you my decision is final. I don't need any of those fortune. Kontento na ako sa bagay na meron ako..."

"...isa pa, kaya kong pagtrabahuhan ang mga bagay na gugustuhin ko. So please, let me live my life the way I wanted it to be. I am not leaving, this is where my home now." I told him.

Tipid siyang ngumiti at tinapik ako sa aking balikat.

"If that's what you want. Good luck."

Maybe, para sa iba katangahan ang ginagawa kong pagtalikod sa maranyang buhay na nakalaan para sa akin kapalit ng pag-mamahal. Pero para sa akin ay iyon na ang pinaka tamang bagay na nagawa ko sa buhay ko.