Ezgi ezgi ne kadar güzel bı isme benziyo dimi ama ben ismimi sevmiyorum sırf o pislik adam benim ismimi koydu diye sevmiyorum
Evet o pislik adam babam
Herksin ilk aşkı ilk sevdiği adam baba olur dimi
İşte benim ilk sevmediğim adam babam oldu
Annem şu dünyada tek sevdiğim insandı ama babam onu benim elimden aldı
Hanibı çocuğun elinden şekerini alırsın da o ağlar ya işte babamda benim hayatta tek sevdiğim sadece bı tane olan şekeri benden aldı
"GEÇMİŞ"
Günlerden nasıl bı gündü bilmiyorum ama soğuk olduğunu biliyorum hani bazı çocuklar vardır onların evi sıcacıktır işte onların evi ne kadar sıcaksa bizim ev okadar soğuktu.
"Acaba babam bize odun getirmeye mi gitti anne" dedim anneme o sadece bana sarılıp ısınmamı sağladı soruma cevap vermedi.
Acaba babam nerde bizi bırakıp gitti mi yok ya ne gitmesi dimi sonuçta 5 yaşındaki kızını bırakıp gitmez. Babam beni sevmiyordu ama ben onu seviyordum çünkü arada bana şeker veriyordu ama karşılığında da bana tokat atiyodu ama artık alıştığım için bişey demiyorum sonuçta bana şeker veriyodu ne kadar canımı da yaksa .
Bı anda bizim evin kapısı çok gürültülü bı şekilde çalmaya başladı sanırım annmin yanında uyukluyodum ki bı anda sıçradim "kızım Ezgi'm ben gidip kapıyı açacağım baban geldi ama korkmak yok tamam mı sana şeker vermek isterse lütfen alma tamam mı" dedi annem beni doğrulturken bana vurulmasina kiyamiyordu benimde canım yanıyordu hemde çok ama ne yapayım şeker çok guzel gozuyo oluyodu
"Ama anne ne yapayım şekeri çok seviyorum biraz canım yaniyo ama olsun genede şeker veriyo ama bu sefer sen üzülme diye almayacağım" dedim anneme annemde bana sadece zarzor gülümsedi.
Kapıda babam olduğunu bı anda unuttuk babam dış kapının önünden "Betül aç kapıyı bak çabuk yoksa seni gebertirim o yanındaki çok kıymetli kızını da" dedi babam acaba ben onun kıymetlisi değilmiyim.
Annem hemen kapıyı açmaya koştu beni bırakıp. Babam içeriye girdi ama bı sağ bı sola sallanıp duruyodu sanırım sarhoş deniyodu annem söylerken duymuştum çok komik gözüküyordu.
Çok hafif babamın duyamayacağı şekilde kikirdadim sanırım genede duymuştu babam beni "kız sen neye gülüyosun gebertirim valla seni" dedi ağazını yaya yaya daha komik gozukuyodu ama ben bu sefer gülmedim çünkü korktum.
Babam bı anda oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi beni kolumdan tutup kaldırdı hemen annem yanımıza geldi "Ahmet bak birak çocuğu ne olursun" annem benim için yalvarıyordu beni dövmesin diye yalvarıyordu ama ben alışmıştım
Annem bı anda beni babamın elinden kurtarıp başka bi odaya kilitledi ama annemin bağırış sesleri geliyodu gene babam annemi dövüyodu ama bu sefer benim yüzümden di
Ne vardı da gülüyorsun salak Ezgi işte ne kadar kötü bı çocuktum annemin bağırış sesleri yükseldikçe kapıdan komşu sesleri geliyodu ben ise odanın bı köşesinde hem ağlamaktan hem korkmaktan hemde üşümekten uyuşmuş halde bı köşede oturuyordum.
Sonra bi anda annemin bağırış sesleri kesildi yere bişey düştü sonra evin dış kapısı açıldı bi anda sonrasını hatırlamıyorum ya da hatırlamak istemiyordum.
Göerimi bı hastane odasında açmıştım en son hatırladığım şeyler polis sesleriydi kalkmaya çalıştığımda ise başımda bı abla geldi " yat canım lütfen daha serumun bitmedi bitsin seninle bişey konuşabilir miyim? " Dedi bana benimle konuşmak için izin alıyordu benden keşke hep yanımda olsa.
"Ne konuşacağız ki" dedim ben meraklı gözlerle karşımdaki abla benim yattigim yatağın yanına bı sandalye çekti ve oturdu.
" Bak Ezgicim seni bulduğumuz da soğuktan ve açıktan bayılmıştın bide odaya kitlenmiştin" dedi ve sesli bı şekilde nefes alıp verdi sanirim bana üzülüyordu ama üzülmemeli bana ben kendime üzülmuyordum ki neden bana üzülüyordu sonra lafina devam etti "seni oraya kim kilitledi ve neden kilitledi bunu hatırlıyor musun?"
"Beni o odaya annem kilitledi" dedim abla şaşırdı geliba çünkü beni yanlış anladı beni oraya bilerek kilitledi sandı galiba bende devam ettim "sakin beni yanlış anlama abla beni oraya annem kilitlemeseydi babam beni dövecekti ama ben alışmıştım beni dövemesine eskiden şeker vereceği zaman döverdi şimdi de sarhoş oldu diye galiba dövdü sahi annemle babam nerdeler en son" dedim yüzüm asık gözlerim dolmuş bı şekilde "en son en son babam annemi dövüyordu" dedim ama kelimeler ağazimdan çok zor çıkmıştı.
Karşımdaki ablaninda gözleri doldu yeşille kahve rengi arası renkte bı gözleri vardı onlarda net bı şekilde gözlerinin dolduğu anlaşılıyordu
Dakikalrdir ablaya annnemin nerde olduğunu soruyordum her seferinde tam bişey diyecekken doktor odaya giriyo bı hemşire odaya giriyor bu sefer kimse görmedi ve abla dan diye " Ezgi anneni bir daha göremiyeceksin çünkü öldü o " dedi.
Öldü o dedi annem ölmüşmüydu hayır o beni bırakıp gitmezdi annem beni tek başıma sokağa bile bırakmazdı başıma bişey gelecek diye şimdi bu koskoca dünyada bu hastanede beni tek başıma bırakmazdı ama gitti.
Merhaba bu benim ilk hikayem inşallah beğenirsiniz:)
"Lütfen siz içnizdeki çocuğu öldürmeyin büyüdükçe bırak sen büyü ama için büyümesin"
