YIYEON & SONGHEE ፧ ONESHOT

"Arkadaşın doğum günü partisine beni de kabul eder mi acaba?"

Telefonundan hazırladığı müziği açıp kaldırım kenarına bıraktı telefonunu uzun saçlı beden. Tanıdık melodiyi duyduğu gibi bedenini hareket ettirmeye başladı.

Yıkık dökük, kiminin penceresi kiminin çatısı olmayan ev ve apartmanlarla dolu sokakta hareketlerini bir düzene koymaya çalışıyordu.

Kendi etrafında yarım bir tur dönüp kesintisiz devam eden müzikle kendini daha fazla kasmayıp nasıl hissediyorsa hareketlerine o şekilde yön vermeye başladı. Bir sonraki adımı düşünme zahmetinde değil o an ne isterse onu yapıyor. Uyması gereken bir koreografi yok, yanlışlarını yüzüne vuracak kimse yok.

Bir gülümseme beliriyor güzel yüzünde, pembe dudakları geriliyor. Gözleri kapalı, saçları her hareketi ile farklı bir yöne savruluyor. Kimsenin isteyerek gelmeyeceği o sokakta hiçbir yerde bulmadığı huzuru buluyor.

Gözlerinin sulandığını hissettiğinde daha sıkı yumuyor gözlerini, bocalıyor. Toparlamaya çalışırken kendini yerde buluyor, artık tutamadığı yaşlarının kendisi gibi beton zemine düşmesine izin veriyor.

Müziğin sesi yerini zil sesine bıraktığında ayağa kalkıyor telefonunu koyduğu yerden alıp gelen aramaya bakıyor. Annesi onu arıyordu

Tereddüt etmeden çağrıyı kabul ediyor.

"Bebeğim sen eve gelmeyince merak ettim baban arkadaşının doğum gününe gittiğini söyledi."

Sessizce iç çekip telefonu aldığı kaldırıma bağdaş kurarak oturdu. Annesini onaylamayı da ihmal etmedi.

"Evet, aslında sana söyleyecektim ama telefonunu tanımadığım biri açtı ve meşgul olduğunu söyledi"

Hırıltılı çıkan sesini umursamadı, karşı hattaki kadının da son söylediğinden sonra umursayacağını düşünmüyordu.

"Bebeğim ben-"

Kadının telaşı sesinden belli olurken karşı tarafın duyabileceği şekilde seslice nefesini verdi.

"Bana açıklama yapmak zorunda değilsin"

"Söyleyiş tarzın bana açıklama yapmaktan başka bir şans sunmuyor"

Armayı hoparlöre alıp açık kahve tonlarındaki saçlarını şortunun cebinden çıkardığı toka ile toplarken uzun bir sessizlik oldu aralarında.

Sonunda bu sessizliği hala kaldırımda oturan beden bozdu. Bir an önce dans etmeye devam etmek istiyordu.

"Bu ilk yapışın değil hangisini açıklama gereği duydun da şimdi bunu açıklayacaksın. Sadece haber vermek için seni aradım ama meşgulmüşsün ben de babamı arayıp haber verdim"

"Tamam bebeğim bu aramızda-"

" Arkadaşımın doğum günü partisinde olduğumu babam söylemişti değil mi iznin varsa arkadaşlarımın yanına dönmek istiyorum çünkü senin aramanı cevaplamak için yanlarından ayrılmak zorunda kaldım"

Yalan söylemekten kimse ölmedi ya. Cevap beklerken tekrarlı duyduğu sinir bozucu sesle annesinin telefonu yüzüne kapattığını anlamıştı.