Extra_4 (zawgyi)

4.8K 393 54
                                    

အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး။ ေဘးမွာ ထူးေအာင္မရွိေတာ့။ ထူးေအာင္က မေန႕ကတည္းက ႐ုံးက ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕နဲ႕ ေကာ့ေသာင္းကို ခရီးထြက္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ပါ လိုက္သြားခ်င္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အလုပ္ေလးေတြကို ဘယ္လိုမွပစ္ထားခဲ့လို႔ မရလို႔ မလိုက္ရဘူး။

ထူးေအာင္ကလည္း ဒီေန႕ တစ္ေနသာကုန္ၿပီး ညေရာက္သြားတယ္ ဖုန္းကတစ္ခါမွ မဆက္လာခဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ဆက္ေတာ့လည္း မကိုင္ျပန္။ ကြၽန္ေတာ္မပါဘဲ သူတစ္ေယာက္တည္းမို႔ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဘာညာေမးၾကည့္ခ်င္တာကို ဖုန္းကိုလုံးဝ မကိုင္။ မေနနိုင္လို႔ အေဖ့ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္ကဘာမွမေမးလိုက္ရဘူး။ အေဖကပဲ အေမ့အေၾကာင္းေတြေမးၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။

အေဖလည္း အတူတူပါသြားေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ။ ထူးေအာင္က ေနတတ္ထိုင္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွေတာ့ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တကယ္တမ္း အဆင္မေျပတာက ကြၽန္ေတာ္။ အရမ္းအရမ္းကို လြမ္းတာပဲ။ အိပ္လို႔လည္း မေပ်ာ္ဘူး။ စိတ္ညစ္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္လို႔ လုပ္ရမယ္မွန္း မသိေတာ့ဘူး။

-----------------------------------------------------------

"Hello ကိုေဇာ္ေဇာ္ ေနေကာင္းရဲ႕လား"

"ေကာင္းပါ့ဗ်ာ... ေကာင္းပါ့"

"ဟုတ္မွာ ဟုတ္မွာ ၿပဳံး႐ႊင္ေနတာပဲဆိုေတာ့"

ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္က သေဘာတက် ရယ္တယ္။ ဖုန္း screen ထဲကဆိုေပမယ့္ ကိုေဇာ္ေဇာ့္မ်က္ႏွာက ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတယ္။ မျမင္တာၾကာလို႔လားမသိဘူး ကိုေဇာ္ေဇာ္က ပိုၾကည့္ေကာင္းလာတယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံနဲ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ဓာတ္တည့္တယ္ထင္ပ အသားေတြလည္း ပိုၿပီးေဖြးလာတယ္။

"ဆိုစမ္းပါဦး။ မင္းမ်က္ႏွာက ဘယ္လိုျဖစ္ေနရတာတုန္း"

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ"

"ငါ့ကိုလာၿပီး ညာေန။ ထူးေအာင္နဲ႕ဘာျဖစ္ထားလို႔လဲ"

တကယ္ပါ။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွညာလို႔မရဘူး။

"ထူးေအာင္က ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕နဲ႕ ေကာ့ေသာင္းကို ပါသြားတာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ မေန႕ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕က်ေတာ့ အခုညေတာင္ေရာက္ေနၿပီကို တစ္ခါမွ ဖုန္းမဆက္ဘူး"

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)Место, где живут истории. Откройте их для себя