Childhood sweetheart

Childhood sweetheart (End)

End:
Last chapter hope you like it:).

***

Dalawang taon na ang nakalipas pero parang kahapon lang nagyari ang lahat. The pain is still in my heart but I learn a lot bcoz the pain I'm feeling right now.

Life is to short minsan sa kakaprotekta natin sa sarili natin ay marami pala tayong nasasaktan iba.

Hindi naman masamang magkulong tayo sa comfort zone natin pero kailangan din natin lumabas mag explore sa mundo i-enjoy ang buhay.

I been too coward that time hindi ako marunong sumugal inayawan ko lahat dahil natatakot akong may mangyaring masama sakin. It's too risky too stay at their side.

Pero nawala ang takot ko at natutunan ng sumugal dahil sa gabay na din siguro ng mga namayapa kong magulang. ...

Dalawang taon na kung walang balita sa mga Sheppard gaya ng sabi ko naglaho sila gaya ng pagkamatay ng mga magulang ko I regret that I blame them for all my misery that time. I heard they went abroad at hindi ko alam kung may plano pa silang bumalik ng Pilipinas.

Actually I'm here at the cemetery, kamatayan ngayon ng parents ko, kaya hindi na muna ako pumasok.

"Nay tay alam niyo hanggang ngayon ay naguguilty pa rin ako dahil sinisi ko at buong Sheppard sa pagkawala ninyo, lalo na po si Dave marami po akong nasabing masasakit na salita sa kanya" I sigh at inayos ang mga bulaklak na dinala ko para sa kanila.

"Alam niyo nay tay ngayon naiintindihan ko na ang trabaho niyo noon, akala ko noon ay napakasama masyado ko kayong hinusgahan. Natakpan ng takot ang buong sistema ko at pinilit sa sarili ko ang nakikita lamang ng mga mata ko, am I really idiot to be blind with my cowardness? Sana makita ko silang muli maka hinggi ng tawad lalo na kay Dave" mapatawad lang niya ko ay hindi na ako hihingi pa ng higit pa dun. Yeah I'm inlove with Dave after he left I realize something about my feelings towards him

Ngayon lang ako naniwala na tsaka mo pa lang makikita ang halaga ng isang bagay pag nawala na ito.

"Babalik po ako ulit" then I stood up heading the gate of the cemetery, but when I reach the gate I saw Mr.Davis Sheppard standing and holding flowers. Oh just great! How can I approach this Mister?

"Sir" oh brace yourself Jass.

"Muli tayong nagkita batang Castro" after two years ngayon ko na lang nakita itong si Mr.Sheppard.

"Ikinagagalak ko pong makita kayong muli sir" maybe now I can say how sorry I am for saying nonesense.

"Maari mo ba kong samahan sa iyong mga magulang?" Yeah right after all, my parents are the most trusted men of the Sheppard family.

"Oo naman po" atleast it ease the awkwardness that I'm feeling right now. Bumalik kami at naglagay ng bulaklak si Mr.Sheppard sa puntod ng mga magulang ko binigyan ko muna sya ng time para makausap ang magulang ko. Minutes pass lumapit na si Mr.Sheppard sakin. "Dalawang taon na rin mula ng pumanaw sila"

"Gusto ko po sanang humingi ng tawad sa inakto ko noon. I didn't mean to say something-"he cut me off.

"Naiintindihan ko hindi mo na kailangan pang magpaliwanag" oh thank God.

"Marami pong salamat" para akong nabunutan ng tinik sa dibdib

"Wala iyon pero may hihilingin sana ako sayo kung maaari lang?" Kahit ano except for killing.

"Kahit ano po, ano po ba yun sir?"

"I want you to please my son" laglag panga. Sino naman sa dalawa shit tatanda ako ng maaga nito.