Zastrzeżenia: Słownictwo obsceniczne / 18+
Jeon Jungkook - opowieść zakończona
Główna bohaterka zostaje wciągnięta w bałagan, który stworzyła jej bliźniacza siostra.
Kelly Taylor poszukiwana przez cztery gangi oraz policję. Chcę zatuszować po sobie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Rzuciłam okiem na zdenerwowanego Seoguk'a. Nie przepadałam za nim tylko pod jednym względem, za każdym razem widziałam w jego oczach zamach z przed lat. Krzyki, panikę i lęk każdego kto się tam znajdował. Patrzenie mu w oczy było męką.
Niebo po zachodzie słońca przestało świecić krwawą łuną. W każdy zakamarek pchał się mrok.
Seoguk: Przegraliśmy to... - szepnął. - to koniec, trzeba stąd wyjechać i założyć nową siedzibę.
A: Co proszę?! - uniosłam zachrypnięty głos. Spiął całe ciało i utkwiwszy wzrok w oknie nie mógł się powstrzymać od strachu. - po tym wszystkim co zrobiłeś chcesz uciekać?!
Seoguk: Odezwała się kolejna przybłęda.
A: Pozabijałeś niewinnych ludzi. - Zaczęłam wymieniać na palcach. - pogrążyłeś swojego brata, a domagałeś się zemsty i po tym wszystkim dajesz wygrać swojemu wrogowi? - popchnęłam go.
Seoguk: Przymknij się. - warknął chamskim głosem.
A: Co z ciebie za gangster? Kelly zabiła twojego brata, wspólnika, cały skład, a ty jedyne co chcesz zrobić to wyjechać? Jesteś walnięty. - wzięłam scyzoryk wbijając go w stół ze złości.
Seoguk: Taka mądra a sama nie wiesz co robić. Przestań nagle zgrywać bohaterkę, wcale nie jesteś lepsza od swojej siostry.
A: Masz rację, spędziłam kilkanaście lat w jednym domu nie mając kontaktu z nikim poza surowymi rodzicami. Akurat przed porwaniem dostałam od losu nie szczery związek. Z własnego doświadczenia wiem, że życie w samotności jest gorsze niż życie w ciągłych problemach, kąplikacjach czy niechcianych zdarzeniach.
Seoguk: Gdybyś była sprytniejsza to dawno byś mnie zastrzeliła, a pomimo tego co zrobiłem ta konwersacja nadal trwa.
A: I kto to mówi. - uniosłam jedną brew ku górze. - mam twarz twojego wroga, a jednak wciąż oddycham. Ogarnij się człowieku i zrób coś zanim dojdzie do kolejnej tragedii. - wyłożyłam rękę, zamieszany patrzył na mnie z zaskoczeniem.
Seoguk: Teraz zaczynam rozumieć co widział w tobie Jungkook.
A: Nie mów o nim w tej formie. - przełknęłam ślinę widząc jak się uśmiecha. - pomożesz mi to skoczyć czy stchórzysz? - mój kamienny wyraz twarzy dał mu do zrozumienia, że nie żartuje. Speszona zabrałam rękę jednak zdążył ją złapać i zacisnąć.
Seoguk: Mam warunek. - rzuciłam na niego pytającym spojrzeniem. - Jeżeli znajdziesz się w strefie rażenia nie będę cię bronić. Straciłem brata więc nie zamierzam się dla nikogo poświęcać.
A: Umowa stoi.
---
Ulice z powodu późnej godziny były puste. Seoguk zebrał swoich przyjaciół wiedząc, że nawet dla nich źle się skończy ta noc. Rezydencja po wczorajszej nocy nie była w za ciekawym stanie. Co gorsza miejsce było tak strzeżone, że nawet służby ratownicze się nie zjawiły.
