Hiç mutluluk uğramaz mıydı? Umutlar hep tükenir miydi?
Çalıştığı yerdeki adama kalbini kaptıran bir kızın acı ve çaresizlik dolu hikayesi.
TÜM TELİF HAKLARI HİZMETÇİ KIZIN ÖNLÜĞÜNÜN CEBİNDE SAKLIDIR.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonunda çıkış saati gelmişti. İnsanların kölesi olmak gerçekten zor bir işdi ancak mecburdum.
Sabah bu iğrenç temizlikçi elbisesini giydiğim odaya tekrar girdim. Üzerimden elbiseyi ve çorabı çıkarttım. Kendi kıyafetlerimi giyip odadan çıktım.
Kapıya doğru ilerlerken kolumda bir el hissettim, anında arkama döndüm. Bu Uğur'du. Ormandaki adam, evet adını öğrenmiştim.
"Kolumu bırakır mısınız efendim?" dediğimde kolumu yavaşca bıraktı. Ne kadarda kibar bir adam. (!) Neden kolumu tutmuştu ki?
"Bir isteğiniz mi vardı efendim?" diye sordum. Oysa çıkış saati gelmişti. Taksi bulabilirdim umarım.
"Bu saatte taksi zor bulursun seni ben bırakayım." dedi. Beni evime mi bırakacaktı? Bu ne münasebet?
"Gerek yok gerçekten, iyi akşamlar." dedim. Arkamı dönüp villadan çıkmak için kapıyı açacakken önüme geçip kapıyı açtı ve geçmem için yol verdi. Bu hareketi beni şaşırtmıştı.
Aldırmayıp kapıdan çıktım. Önümden giderek villanın önüne fark edilmiş son model arabaya binip çalıştırdı.
Arabayı önümde durdurdup kapıdan indi. Ne yapıyordu bu?
"Buyrun size evinize kadar eşlik edeyim." dediğinde arkamı dönüp yürümeye başladım. Kafası mı güzel bunun? Ben onların hizmetçisiyim.
Arkamdan ayak sesleri duyduğumda adımlarımı hızlandırdım. Maalesef tekrar kolumun tutulmasıyla arkamı döndüm.
"Ben sizin evde çalışan bir hizmetçiyim, sen benim özel şöförüm değilsin. Kolumu bırakın." dediğimde bu sefer kolumu bırakmadı.
"İnsanlar birbirine yardım eder. Sadece sizi eve bırakmak istiyorum." dedi. Derdi neydi bu adamın? Bir tokat falan yemek mi?
"Bu kadar çok mu istiyorsunuz?" dedim. "Evet çok istiyorum Beril hanım." dediğinde pes edercesine ofladım.
"Peki." dedim ve arabaya doğru yürüdüm. Lüks arabanın kapısını açıp ön koltuğa yerleştim.
Arabayı çalıştırdığında yolu tarif edip camdan dışarıyı izlemeye başladım. Dünya'nın bir sonu var mıydı? Varsa bulabilen var mıydı? Yine ve yine saçma düşünceler.
Kardeşlerimi ve annemi çok özledim. Acaba ben yokken neler yaptılar? Gözlerim dolduğunda hemen elimin tersi ile sildim. Şimdi olmaz, ben güçlü kalmalıyım.
Araba durduğunda Uğur Bey'e döndüm. Aslında yakışıklı bir adamdı O'na sahip olan kadın şanslıydı. Cidden şanslı.
"Teşekkür ederim Uğur Bey." dedim. Arabadan tam ineceğim sırada kolumdaki elle Uğur Bey'e döndüm. Bu adam artık kolumu tutmaktan vazgeçmeliydi.
