|Benim Babam|

|Benim Babam|Bölüm:65"Günlük Kıraç dozu"

"Oğlum." koşarak sarıldı. Allah'ım şu Kıraçlar'ın sorunsuz bir günü ne zaman gelecek?

"Halil'im kulağına noldu senin?"

"O da torununun eseri annem."

"Kızıma sıktın lan sen." babam yakasına yapıştı.

"Noluyor? Halil kim?" kulağıma yaklaşıp sormuştu.

"Büyük amcaymış. Ki böyle dediklerine göre bunun küçüğüde var diye düşünmüyor da değilim." kulağına söyledim.

"Şu çocuk kim? Niye öyle bakıyor?"

"Ne biliyim Cihangir. Sorduğun sorunun saçmalığına bak." babam ayrıldıktan sonra ona baktı.

"Senin kızın ama benim huylarımı almış Çetin ,ne kadar kınadıysan, onu napıcaksın?"

"Ne diyorsun lan sen!?" babam tekrar yakasına yapışmak için hamle yaptığında Cihangir önüne geçti.

"Oo damat nasılsın?"

"Halil defol git. Sıkıcam kafana."

"Sıksana Çetin. Çok bile dayandın."

"Halil'im cenazemiz var. Sırası değil. Aslan parçam hadi uzatma sarıl abine barışın."

"Anne siktirsin gitsin. İki cenaze çıkarmayalım burdan."

"Sarılıp barışılacak dedim. Derhal." ikisi de hemen sarıldı.

"İkinci bir emre kadar veya ben Aslan'ıma gidene kadar hiçbir sorun olmayacak."

"Emredersin anne."

"Vay anasını. Sen neymişsin Hümeyra sultan."

"Bu oğlan da kim Halil'im?" sarışın çocuğu işaret etmişti.

"Torunun anne. Cem el öp." çocuk eğilip babaannemin elini öptü.

"Böyle tanışmak istemezdim efendim. Başınız sağolsun."

"Kıraçlar var olsun ki biz ölmeye razıyız."

"Amcanın da elini öp. Yengenin de tabi."

"İstemez. Babama yaklaşma." babamın önüne geçtim.

"Vay anam vay. Aynı ben ya la bu."

"Kes lan sesini. Benim kızım bana benzer."

"Aslan parçam abinle düzgün konuş sen de."

"Peki anne."

"Işıl sen de amcanın elini öp."

"Ben sadece babamın elini öperim. Sadece babamdan emir aldığım gibi."

"Işıl ikiletme."

"Ben kimsenin elini öpmiycem."

"Ziyanı yok küçüğüm."

"Bana sadece adımla hitap et. Hatta adım ve soyadımla hitap etsen daha mutlu olurum."

"Nasıl istersen küçüğüm." hala sırıtıyor. Çarpcan ağzına iki tane.