Jeroen De Watermeloen en Ella Nutella

Jeroen zit nu ongeveer al twee dagen in de koude, grote vriezer waar altijd mensen langs komen. Niemand neemt Jeroen mee naar huis. Hij is de laatste die nog in de grote, blauwe, stinkende bak ligt. 'Straks wordt ik weggegooid,' denkt Jeroen bij zichzelf. 'Hoe is de dood?' Vraagt hij zich steeds af. 'Wanneer is de dood?'
Ineens voelt hij twee koude handen. 'Daar gaan we, ik word weggegooid.'
Maar nee, Jeroen wordt niet weggegooid. Nog beter zelfs! Hij word in de kar gelegd door een vrouw! Er staat een klein jongetje naast de kar op en neer te springen om de watermeloen te hebben. "Als je nu niet braaf bent, leg ik hem terug weg, Casper," zegt de vrouw. 'Braaf zijn jongetje,' kan alleen Jeroen nu nog denken. Na een lang ritje in de kar wordt Jeroen De Watermeloen uit de kar getilt en bij een Nutella pot gezet. 'W-wat gebeurt er?' Vraagt Jeroen zich af. "Je bent niet braaf!" Roept de vrouw en ze trekt de jongen verder. Daar staat Jeroen weer... Zo alleen. Alleen met de Nutella pot. Niemand meer rond hem. "Hey, hallo," zegt een stem achter hem. "Ik ben Ella Nutella," zegt de Nutella pot. "Hallo." Zegt Jeroen kort. "Ik ben Jeroen De Watermeloen."
"Wat is jou verhaal dat je hier terecht komt?" Vraagt Ella. Jeroen zucht. "Ik lag alleen in een grote bak in de koelruimte. Al twee dagen. Daarnet nam iemand me mee maar zette me hier, bij jou." "Zozo, ik heb ongeveer hetzelfde mee gemaakt. Ik sta hier al vijf dagen, ook alleen. Ik had eerst heeeeel veel vrienden, maar dat veranderde toen ik hier werd gezet." Ok Ella zucht nu. "Hopen dat we samen worden verkocht," zegt Jeroen.

En, dat gebeurde ook, Ella werd opgegeten door vrolijke kindjes. En Jeroen, die werd ook opgegeten. Later leefden ze nog lang en gelukkig als schil en pot.

Ok, ik heb geen idee wat ik hier gedaan heb...
Byeeee xxxxxxxx