Kaçış Takımı

1- En sevdiğin şarkı.

Sakin bir okul gününden sonra Arya eve doğru gidiyordu. Bacaklari yorgunluktan ağrıyordu. Çünkü bütün gün en yakın arkadaşı Arda'yla basketbol oynamışlardı. Kulaklığını taktı ve en sevdiği şarkıyı açtı. Daha şarkının nakaratı gelmemişti bile. Bir anda gözleri karardı.

Uyandığında bir oturma odasındaydı. Kendine gelebilmek için suratına sert bir tokat attı. Salak kız. Bir kaç dakika boyunca oturup nerede olduğunu ve buraya nasıl geldiğini hatırlamaya çalıştı. Ama olmuyordu. Tek hatırladığı şey eve yürüyor olduğu ve Shape of my heart dinlediğiydi.

Kapıya yöneldi. Ama kapı kilitliydi.

Hiç pencere yoktu bu iğrenç dizayn edilmiş eski moda oturma odasında. Kapıyı tekmelemeye başladı. Kendinden geçmişti bağırıyor,tekmeliyor ve fark etmeden ağlıyordu. Durup sakinleşmeye çalıştığında gözüne masada duran bir zarf ilişti. Üzerinde büyük harflerle ve kırmızı bir kalemle "ARYA" yazıyordu. Şaşırmıştı biri onu buraya kilitlemiş ve üzerine bir not bırakmıştı. Hayatında aksiyon olmasını çok isterdi. Ama bu kadarı ona fazlaydı.

Zarfı sinirle yırttı. Hala birinin ona şaka yaptığını sanıyordu. Okumaya başladı.

Sevgili Kaçış Takımı,
Korkmayın. Size zarar vermeyeceğiz. Yapmanız gereken ipuçlarını toplayıp, anahtarı bulup, kapıyı açmak. Kapıyı açtığınızda karşınıza başka bir oda çıkacak. Orda ne olacağını bilemezsiniz. Burda gerçekten cok fazla oda var ve yalnız degilsiniz. Unutmayın burdan çıkmak sandığınız kadar kolay değil. Hatta yıllar sürebilir.

İşte ilk ipucunuz : Sahi Arya küçükken en sevdiğin şarkı ne idi?

Gözleri yaşla dolmuştu. Inanamıyordu. Yere çöküp ağlamaya başladı.

Arya'dan

Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Şaka mı bu. Planlanmış aptal bi şaka değil mi? Neden ben? Eğer gerçekse neden yapıyorlar bunu?

-Neden! Neden?

Duvarlara karşı bağırıyordum. Belki beni duyarlar diye. Görünürde de hiç kamera yoktu. Yaptığım gerçekten saçmaydı. Fazla saçma. Kendimi toparlayıp burdan çıkacak ve hayatıma normal bir şekilde devam edecektim.

Evet şimdi gelelim şu ipucuna. Düşün Arya düşün. Düşün. Hatırla...

Buldum! Anaokulunda gösteride söylemiştim hatta. Ama nasıldı? Sözleri nasıldı?

Bir gün bir gün bir çocuk eve de gelmiş kimse yok.
Açmış bakmış dolabı. Şeker de sanmış ilacı.

Evvet. Iyi de bununla nasıl çıkıcam bu odadan? Söylemeli miyim? Denemeye değer ha. Bağıra bağıra söylemeye başladım. Ama hiç bir faydası olmuyordu. Kahretsin. Belki de ipucu şarkının sözlerindeydi. Düşün... Dolap evet dolap. Burasi dolaplarla dolu.

Tek tek bütün dolaplara baktım ama hepsi porselen doluydu. Biri hariç, şu en tepedeki dolap ama oraya boyumun yeteceğini hiç sanmıyorum.

Beynini mi yedin Arya? Bir sandalye çek. Çok haklıyım evet. Bir sandalye çektim. Dolabi açtım. Burada gerçekten birsürü ilaç kutusu var.

Elime gelen ilk kutuyu açmamla içinden bi hamam böceği fırlaması bir oldu. Olayın şokuyla sandalyede dengemi kaybettim ve düştüm. Umarım bunları biri izlemiyordur. Diğer ilaç kutularını açmaya korkuyorum. Ama hangisinde anahtar olduğunu nereden bilicem. Yapabilirsin Arya. Başka bir ilaç kutusunu açtım bunun içinde ise şeker vardı. Başka bir tane daha alıp açtım. Aman Tanrım. Anahtar.

Bu kadar kolay mıydı yani? Peh.

Anahtarı kapıya soktum ve çevirdim. AMAN TANRIM.

Umarim begenmissinizdir. Hem arkadasimda guzel dedi tamam mi hih.s jdhdbhdhd kesin arkadasim oldugu icin oyle demistir.neyse okudugunuz icin tesekkurler. :D