Hayat doğduğumuz gün değil de acıyı bulduğumuz gün başlarmış meğer. Bunu anlayalı o kadar çok oluyordu ki. Acıyı iliklerime kadar yaşamış yüreğime işlemiştim. Bir bütündük şimdi. Mutlu olmak sırıtıyordu artık üzerimde. Alışıyor olsam da güzel gülmeyi çok isterdim. "Ayza," Hızlıca açılan kapı ile pencereyi kapatıp anneme döndüm. "Efendim?" Kısık gözleri ile baştan ayağa inceledi beni. Her odama geldiğinde bunu yapar sonra kalbimi kırar giderdi. Bu döngüye can alacak şekilde alışmıştım.
"Baban geldi." Gerilen bedenim ve dolan gözlerimle bir adım geri çekildim. Bu gece sadece kalbim değil kemiklerim de kırılacaktı anlaşılan. "Aşağıda bekliyor." Sözleri bitince sakince gülümsedi. "Canımı yakmasın, istemiyorum anne." Titrek sesim ile gülüşü silindi. İki büyük adım ile yanıma ulaştı ve kolumdan tuttu. Canımın acısı ufak bir iniltiye yer verirken kolumu daha çok sıktı. "Böyle olmaz ama güzel kızım, babanın sana oldukça güzel bir sürprizi var." İtiraz payı bırakmadan beni odamdan çıkarıp salona getirdi.
Masadaki içki şişeleri ve küçük beyaz paketler ile öylesine can ağrısı yaşamayacaktım. Babamın yanında oturan küçük kardeşi beni görünce çirkin ağzı ile sırıttı. "Sürpriz!" Alaylı sesi ile ayağa kalkan babam annemin beni itmesi ile kollarımdan tutup kardeşinin yanına fırlattı. Ne olacağı hakkında hiçbir fikrim yok iken dayakla sınırlı kalması için dua ettim. Ben bu evde hep fazlaydım, bunu her vurduğunda fısıldardı babam bana.
"Sor bakalım amcana, ne istiyormuş senden." Babam da annem gibi son derece sakinlik ile konuştu. Aldıkları uyuşturucu etkisi ile bu hale gelirlerdi. Yutkundum yavaşça. Ayağa kalkmak istedim. Amcam kolumdan tutup yanına oturttu tekrar beni. "O sormuyorsa sen söylemelisin Esat. Ne istiyorsun güzel kızımdan?" Amcamın sırıtması büyüdü. Kolumdaki eli belime kayınca irkilip geri çekildim. "Bedenini istiyorum ağabey."
.
.
.
<3
İlk bölüm 20 Temmuz'da. :)
