Unicode_
"အစ်ကို ခြေထောက်ကတကယ်သက်သာရဲ့လား"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.. မင်းဒီနေ့အဲ့တာမေးနေတာ အခေါက်နှစ်ဆယ်မကတော့ဘူး .."
"စိတ်ပူလို့ပါ ..Busကားစီးပြီးမပြန်နဲ့တော့ ကျွန်တော့်အိမ်ကကားကိုဖုန်းဆက်ပြီးလာကြိုခိုင်းလိုက်မယ်လေ"
"အိမ်...မင်းမှာအိမ်ရှိတာတော့ မှတ်မိသေးတာလား "
"အစ်ကိုကလည်းဗျာ.. "
"ဒါဆို မင်းအိမ်ကိုလိုက်လည်ရအောင် ..ရမလား"
ကျန်းကျီဟန်မှာ သူ့ခြေထောက်က မဖြစ်စလောက်ဒဏ်ရာလေးကိုအသည်းအသန်စိတ်ပူပေးနေတဲ့ ကုန်းကျွင်းကို စနောက်တဲ့သဘောနဲ့
လိုက်လည်မယ်ပြောလ်ုက်သည်။
ကုန်းကျွင်းက သေချာစဉ်းစားပြီး
" အဲ့တာက ရတာပေါ့.. ကိုယ့်ကောင်လေးအိမ်ကိုယ်လိုက်လည်တာပဲ ဒါပေမယ့်တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကျွန်တော့်ပိုင်နက်မှာဆိုရင်တော့ အစ်ကို့လုံခြုံရေးက သိပ်စိတ်ချရမှာ မဟုတ်ဘူးနော် "
ပြောရင်းဆိုရင်းကျန်းကျီဟန်ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်လိုက်တော့
ကျန်းကျီဟန်လည်း ကုန်းကျွင်းဆိုလိုရင်းကိုနားလည်သွားပြီး ။
"မသွားဘူး ..မသွားဘူး ငါသူများအိမ်လိုက်လည်ရတာ ဝါသနာမပါတော့ဘူး "
ကျန်းကျီဟန်သည်အခုတလော ပိုပိုပြီးချစ်ဖို့ကောင်းပြီးရင်းဖြစ်နေသည်။
ကုန်းကျွင်းလည်း သူ့အိမ်က ကားကိုဖုန်းဆက်ပြီးလာကြိုခိုင်းလိုက်သည်။
ကျန်းကျီဟန်နဲ့သူနဲ့အတူ နောက်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှေ့မှာ
အနက်ရောင်အနောက်တိုင်းဝတ်စုံနဲ့ အသက်သုံးဆယ်လောက်လူကြီးက
Driverဖြစ်ပုံရသည်။
"သခင်လေး ဘယ်မောင်းမလို့လဲဗျ "
"ငါ့အိမ်ကို မောင်းလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ "
ကျန်းကျီဟန်မှာစောနက မသွားတော့ဘူးလို့ ပြောထားရက်နဲ့ အခုကုန်းကျွင်းက သူစိတ်ထင်တိုင်း လုပ်ပြန်ပြီ ။
"ငါပြောတယ်လေ မသွားတော့ဘူးလို့"
"ကျွန်တော် အိမ်မပြန်ရတာ ကြာပြီ ..ရှောင်ရဲ့ အဆင်ပြေမလား သိချင်လို့ ..စိတ်ချပါ ကျွန်တော်စတာ..အစ်ကို့ကို ကိုက်မစားပါဘူး "
ESTÁS LEYENDO
𝗘𝘁𝗲𝗿𝗻𝗮𝗹 𝗟𝗼𝘃𝗲我会永远爱你 (Complete)
Fanfic__ဘဝဆက်တိုင်း ကျွန်တော့်ကိုချစ်ပေးတဲ့ခင်ဗျားနဲ့တွေ့ဆုံရပြီး ခင်ဗျားနားမှာပဲ ကျန်ရှိတဲ့သက်တမ်းကို ကုန်ဆုံးချင်တယ် ။ ခင်ဗျားပြောခဲ့သလိုပေါ့ 'မင်းဘယ်ချိန်ရောက်လာမလဲ ဘယ်လိုရောက်လာမလဲ ငါမသိပေမယ့် မင်းသေချာပေါက် ပြန်ရောက်လာမယ်ဆိုတာ ငါသိတယ်'ဆိုတာကိုပေါ့...
