Warrior Cats/ Een Hartewens

De andere kat

Na dagen gelopen te hebben kwam ik eindelijk aan bij het stuk bos war beweerd werd dat de katten zouden leven, voordat ik het ging betreden leek het me beter om eerst nog wat te eten dus ik ging terug naar de open plek waar ik eerder veel vogels zag, toen ik daar aankwam bleek ik niet alleen te zijn. Er was nog een poes, ze was heel mooi: Lichtgrijs met donkerdere strepen en bijna witte pootjes, ze liep door het hoge gras. Ik liep naar haar toe en zei: 'hallo? Ik ben Vlinder en jij?' Ze keek me verschrikt aan en rende weg. 'Help! Help me! Oh help dan toch IEMAND!!' Ik keek haar verbaast aan en ging achter haar aan. 'Hey Hey doe eens rustig ik ga je echt niets aandoen ofzo.' Ondertussen was ze in de braamstruiken terecht gekomen en keek ze me verstijft van schrik aan. 'Zullen we even opnieuw beginnen? Ik ben Vlinder en jij bent.....?' 

Ze aarzelde even maar zei toen: 'Ik word Roxy genoemd....' 'Oke ik ben dus Vlinder, zal ik je even helpen om eruit te komen?' Want ze zat echt helemaal vast. 'Ja, graag' zei ze zachtjes. We moesten even wrikken, maar toen ze er eenmaal uit was konden we een fatsoenlijk gesprek gaan voeren. 'Wat doe jij eigenlijk zo ver van jullie gebied af?' vroeg Roxy terwijl ze haar vacht likte. Ik keek haar vreemd aan 'gebied?' 'Ja ik bedoel jij leeft toch daarginds met die woestelingen?' Nu keek ik haar nog vreemder aan. Roxy schoot in de lach, 'Oke laat maar, jij komt daar duidelijk niet vandaan.' 'Ik zal het je even uiteggen, daar leven katten in groepen volgens mij noemen zij ze clans, maar goed ze zijn echt heel eng ze zijn over het algemeen heel groot en gespierd. Ze hebben ook jongere katten en die noemen ze leerlingen dus ik denk dat die getraind worden voor iets, soms vechten ze ook en dan hoor je hun gekrijs helemaal tot hier! Maar die leven dus op een stuk grond en zij noemen dat hun ''territorium'' alsof het bos niet van iedereen is, maar je kunt maar beter niet op hun grondgebied komen want dan worden ze echt kwaad en vallen ze je zomaar aan!'

Ik luisterde ademloos naar Roxy's verhaal, Ze bestonden dus echt de boskatten! Toen we opkeken zei ze 'Dat het misschien wel handig was om iets te gaan eten en dan te gaan slapen' Ik wilde zeggen dat ik nog meer wilde horen maar mijn maag protesteerde, er kwam een hard knorrend geluid uit. Roxy en ik keken elkaar aan en schoten in de lach. Toen we hadden gegeten en ze me nog wat dingetjes had verteld vroeg ze naar mijn verleden, waar ik vandaan kwam enzo. Ik vertelde haar over mijn kittentijd, mijn tijd met Maan en Wolkje, hoe Wolkje veranderde en ik alleen met Maan overbleef, mijn droom en dat ik nu hier was beland om te kijken hoe het leven eruitzag  verder van onze leefplek.

Roxy leefde erg met me mee, en ze begreep me, ze snapte hoe ik me voelde. Waarom ik weg wilde gaan want zij had haar ''huis'' ook achter zich gelaten. In de weinige uren dat Roxy en ik elkaar kenden waren we erg hechte vriendinnen geworden. Ik vroeg me allen wel af hoe het kon dat ze zoveel wist van de clan. En toen ik het haar vroeg was alles wat ze zei: 'Ik heb een tijdje met een van hun opgetrokken, meer wil ik er niet over zeggen.' Verder liet ik het rusten, maar ik moest natuurlijk wel vertellen dat ik ook daar wilde gaan leven.

'Roxy...' begon ik aarzelend. 'Ja?' ze keek op van haar staart die ze aan het wassen was. 'Ik moet je iets vertellen, ik zou eigenlijk ook wel in het woud daar willen gaan leven en-...' Ik stopte even omdat ik niet goed wist hoe ik het verder uit moest leggen, en ik ook wel bang was voor haar reactie. Dat leek ze door te hebben want ze zei: 'Ach joh, je hoeft je niet schuldig te voelen voor mij, ik vind het best jij moet toch je eigen leven leiden? En bovendien vind ik het niet erg hoor, ik bedoel ik leef al heel lang alleen en tuurlijk het is hartstikke gezellig met jou, maar als je daar gaat wonen kun je mij toch nog altijd opzoeken?' Ik haalde opgelucht adem 'Fijn dat je me begrijpt Roxy, en tuurlijk kom ik jou opzoeken!' Roxy gaf me een duwtje 'Nou? Waar wacht je nog op? Ga dat bos in!' Ik lachte om haar directheid. 'Oke is goed, doe rustig, ik ga al, ik ga al!' We lachten en namen toen toch echt afscheid van elkaar, toen ik weg liep keek ik nog een keer om naar de plek waar Roxy stond en me nakeek. 

Ik liep het bos in met een beetje spanning in mijn buik, ik zou nu en binnen enkele momenten een van de wilde katten kunnen ontmoeten! Ik koos wel voor de veilige weg: die over de takken in de bomen. Ik stond even stil op een tak toen ik plots een geluid hoorde, er knapten wat takjes onder iets of iemands poten.  Ik verstopte me snel achter een tak die vol zat met bladeren. Ik was erg opgewonden, maar voordat ik mezelf zou laten zien zou ik eerst even afwachten wat de andere kat zou doen, want ik rook gewoon dat het een andere kat was. en als mijn neus me niet bedroog een mannelijke kat. Eindelijk kwam de andere kat in het licht. Het was een hazelnootkleurige kat met donkerdere strepen over heel zijn lichaam, hij had van die smaragdgroene ogen die hij rustig over de bomen heen liet glijden. Ik hield mijn adem in, deze kat was bijna een grote spierbundel, je kon de spieren zo zien bewegen. Hij moest wel echt heel sterk zijn, een gevecht  met hem zou ik nooit winnen, ja nou misschien omdat ik best hard kan rennen, maar niet met fysieke kracht. Ik liet deze kat voor wat hij was en wachtte tot hij weg was en dan doorgeen met zoeken naar een kat die me waarschijnlijk niet binnen tien tellen aan stukken zou scheuren.

Ik sprong verder tot ik bij een mooi open veld vol met bloemen en geurende kruiden. ik wilde naar beneden gaan tot ik ineens een poes aan de rand rondsnuffelen en af en toe een plant uit de grond zag trekken. zij leek me wat vriendelijker dan de kat die ik eerder zag. Ik sprong uit de boom en liep geruisloos naar haar toe. Ik mauwde eerst zachtjes want ik wilde haar niet laten schrikken. 'Hoi, ik ben Vlinder niet schrikken alsjeblieft, ik zal je niets doen!' Ze keek supersnel op met een starende blik. Ik besefte al snel dat het kwam omdat de poes blind was. Maar toen ze me even had besnuffeld zei ze: 'Ik ben Mistval' Ze lachte 'ik ruik aan je dat je me toch niets aan kan doen, maar wat doe je hier eigenlijk?'  Ik aarzelde even voordat ik antwoord gaf: 'Ja euh, dit gaat misschien heel vreemd klinken maar ik zou me graag bij bij jouw clan aansluiten. Als je tenminste bij een clan hoort...' Ze keek me geamuseerd en verward tegelijk aan. 'Ja nou, dat zou wel kunnen maar dan moet je mee naar ons kamp en dan zal onze leider over je beslissen is dat oke?' Ik kon wel een gat in de lucht springen. 'Ja natuurlijk!' Mistval keek  me lachend aan. 'Nou loop dan maar mee'

Zo dit was het tweede deel alweer, en ja de kat bovenaan is de kat die jullie je bij Roxy mogen gaan voorstellen! Ik wens jullie allemaal nog een hele fijne dag. En feedback is altijd welkom! 

Palominabloem