ဆုရန်ကသူ့အသင့်ရလာတဲ့သားလေးရဲ့'ခင်ဗျားကြိုက်တာမှာ..ခင်ဗျားကိုကျွေးရတာလောက်က ပြသနာ မရှိဘူး' ဆိုတဲ့ပုံစံကိုသိပေမယ့် သူမက အစားအသောက် မှာယူဖို့ကိုသာဆက်ဆွေးနွေးခဲ့သည်။
အစားအသောက်လာပို့တဲ့လူရောက်တော့ ဆုရန် က ဆုဟန်ကိုအမြန်သွားယူစေလိုက်သည်။
အခန်း ထဲကသူမပစ္စည်းတွေရှင်းလင်းထားပြီး ဆုဟန် ပစ္စည်းနဲနဲကိုတော့သူမဗီရိုထဲထည့်ထားသည်။
ဆုဟန်ကအစားအသောက်ကိုသွားယူပြီးအံ့သြသွား သည်။ အိတ်ကလေးနေသည်။ အစားအသောက် အနံ့ ကသင်းပျံ့နေပေမယ့်သူ့မျက်ခုံးတွေကတွန့်နေတုန်းဖြစ်သည်။
"တကယ်ပိုပိုဖြုန်းတီးနေတာပဲ.." ဆုဟန်ရေရွတ်လိုက် သည်။
"ဘာပြောတာလဲ?"
ဆုရန် ကအပြင်က ဆုဟန်အသံကြောင့်အခန်းထဲက ထွက်လာသည်။
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး.." ဆုဟန်အမြန်ပြန်ဖြေလိုက်သည်... "စားဖို့ရောက်ပြီ..."
ပြောပြီးတာနဲ့ ဆုဟန်အမူအယာကအေးစက်စက်ပြန် ဖြစ်သွားသည်။ အိတ်ကိုယူပြီးသူကထမင်းစားပွဲပေါ်တင် လိုက်သည်။ အဲဒိ့နောက်သူကဆိုဖာဆီကိုလှည့်ထွက်သွားလိုက် သည်။
ဆုရန် အပြင်ထွက်လာတော့အဲဒိ့ပုံကိုမြင်လိုက်သည်။ အစားအသောက်တွေကစားပွဲပေါ်မှာဒီတိုင်းပဲ: ဆုဟန် ကဆိုဖာမှာခေါင်းငုံ့ရင်းထိုင်နေသည်။ သူနဲ့အစား အသောက်ကြားမမြင်ရတဲ့တံတိုင်းပဲရှိနေ သလိုလို..။
ဒီအစားအစာတွေကသူ့ကိုစိတ်မဝင်စားစေဘူးလား? အစားအသောက်ကိုရှေ့မှာထားပြီးဘာလို့ သူက စိတ်မဝင်စားသလိုဖြစ်နေတာလဲ?
သူ့ရဲ့ထူးဆန်းမှုကိုကြည့်ရင်း ဆုရန် က
"ဒီမှာအစားအသောက်တွေရောက်နေပြီလေ.. မင်းဘာလို့မစားသေးတာလဲ?"
ဒီသားအမိက သူစိမ်းတွေလိုနှစ်ပေါင်းမျာစွာနေလာတာ.. ခဏလေးစကားပြောရုံလောက်နဲ့သူတို့ရဲ့ အခြေ အနေကချက်ခြင်းပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီးဆုရန်ကဘယ်တော့မှဆုဟန်နဲ့အတူ စားမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဆုဟန်သိထားတဲ့ အမှန်တရား ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
My Son Might Be A Villain
General Fiction******* Please note no copyright infringement is intended, and I do not own nor claim to own this novel. The original novel/content belongs to its rightful author.If you are the original author and would like to remove the content in this site, plea...
