ဒုံရှန်အပိုင်ကိုသွားရမယ်လို့စဉ်းစားမိတိုင်းသူမက ချက်ခြင်းအခြားအလုပ်တစ်ခုကြောင့်ငွေရတာကိုပဲ လုပ်ချင်မိသည်။ ဒါပေမယ့်ဆုဟန်ရဲ့မေးခွန်းတွေကို စဉ်းစားမိတော့..ဆုရန်အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ သူမအိမ်ကနေထိုနေရာကိုထွက်လာခဲ့သည်။
သူမမကြာခင်ကဝယ်ထားတဲ့ဝတ်စုံတွေထဲက ဈေးအကြီးဆုံးဆိုတာကိုရွေးဝတ်လာခဲ့သည်။
ဒုံရှန်အပိုင်ကဘယ်လိုနေရာလဲဆိုတာသူမကိုဘယ်သူမှရှင်းပြဖို့မလိုဘူး။ သူမသာအရမ်းရိုးရှင်းစွာဝတ်သွားရင် သူမကထူးဆန်းသလိုကွဲထွက်နေမှာပဲ။
"အိုး..ဟေး..အစ်မလေး..ခင်ဗျားပါလား"
ဒုံရှန်အပိုင်ကဗီလာတွေဝင်ပေါက်ဂိတ်မှာ ရုတ်တရက် အသံတစ်ခုက ဆုရန်ကိုရပ်တန့်သွားစေသည်။ ဆုရန် ခဏရပ်ကာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ယခင်ညကသူမ လာတုန်းကတွေ့ခဲ့ဘူးတဲ့ လုံခြုံရေးဦးလေးဆိုတာကို မှတ်မိလိုက်သည်။
"တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ..ကျွန်တော်လဲဒီနေ့ဂျူတီကျတာနဲ့ခင်ဗျားနဲ့တန်းတွေ့တာပဲ"
ဆုရန်ကိုအပြုံးနဲ့ကြည့်ရင်းထိုဦးလေးကဆက်ပြောလိုက်သည်။ ဒုံရှန်အပိုင်လိုနေရာမျိုးကလူ တွေကနဲနဲ အဆင့် အတန်းတစ်ခုနဲ့ခပ်ကွာကွာနေတက်ပေမယ့် ဆုရန်လို လှပချောမောတဲ့မိန်းကလေး ကတော့တစ်ခါမြင်ဘူးရင် တောင်မှတ်မိနေရမှာဖြစ်သည်။
"အစ်မလေး ကီးကတ်မေ့ခဲ့ပြန်ပြီလား?"
"အင်း..အိုး..ဟုတ်တယ်..."
ထိုလူရဲ့ခပ်အန်းအန်းအကြည့်ကိုကြည့်ရင်းသူမက မတက်သာစွာဘဲယခင်အိမ်ဟောင်းရဲ့လုံခြုံရေးကီး နံပါတ်ကိုသာနှိပ်ဖို့ပြင်လိုက်သည်။
"ရပါတယ်..ရပါတယ်..အစ်မလေးဝင်နိုင်ပါတယ်..."
"အာ.ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
"စိတ်မပူပါနဲ့...ဒါကျွန်တော်တို့ပေးရမယ့်ဝန်ဆောင်မှု ပါ.."
နေထိုင်သူအတုဆုရန်ကလုံခြုံရေးဦးလေးကို ကို့ရိုးကားယားပြုံးပြရင်းအထဲကိုဝင်သွားလိုက်သည်။
ဒီနေရာကသူမယခင်မှတ်ဉာဏ်တွေထဲကအတိုင်းသိပ်မပြောင်းလဲ။
သူမအရင်မှတ်ဉာဏ်တွေရဲ့တိုက် စားခံရမှုကြောင့် သူကအဲဒိ့နေရာကိုလမ်းလျှောက်ရင်းစိတ်မသက်သာ သလိုခံစားနေမိသည်။
YOU ARE READING
My Son Might Be A Villain
General Fiction******* Please note no copyright infringement is intended, and I do not own nor claim to own this novel. The original novel/content belongs to its rightful author.If you are the original author and would like to remove the content in this site, plea...
