I'm His Personal Maid (soon)

kabanata 2

—kabanata 2—

lagi kong hinihiling nasana may mama at papa den ako yung tipong masasabi mo lahat ng problema mo lahat ng pinagdadaanan mo.. yung may magsasabi sayo ng tama o mali... tamang desisyon sa mali...

nandtio ako sa isang cafe nagtratrabaho malamang waitress ako dito marami ding sweets dito di hamak na mas mataas ang sweldo dito kesa sa karenderya ni aling bebang asawa ni mang bebong tas ang anak nila si bekang...

"miss isang cappuccino" sabi ng matandang babae
"on the way na po"

sa araw araw na ginawa ng dyos puro paghihirap nalang ata ang dinadanas ko naglalakad na ko pauwi ng apartment nag apartment ako kahit hinde ako napasok sa school pake ba nila?

bago yun dumaan muna ako sa tindahan ni aling marie

"aling marie pabili nga pong dalwang itlog syaka lucky me beef" sabi ko

"sige hija musta buhay?" tanong nya

iwan sa tinderang ito chismosa na ngengeelam ng may buhay ng maybuhay kakainis

"wala pong nag bago nag hihirap pa den" sabi ko at kinuha ang binili ko syempre nag bayad ako nilagay ko sa mini bag ko ang itlog at luckyme hapunan ko na ito

bumili ako ng isang libro kahapon bago umuwi yung murang novel lang para nmn hinde hinde ako mabored paguwi ko

habang nagnaglalakad tinignn ko ang selpon kong de kepad bura bura na mga numeroneto jusko

nadaann ko nanamnang University na to naiinis ako parang pinapamuka sakin na hinde ako makakapagaral dan pede ba ilubog nalang sa lupa yan?

"miss ur here ulit"

"anak ng tipaklong" napahawak ako ng dibdib sa gulat kay ateng

"pasensya na" natawa sya sa kalokohan nya "ayos ka lang bahija?" tanong nya

"hay lagi kayo nang gugulat king may sakit talaga ko sa puso tegi na ko dito"

"pasensya na talaga haha"

"btw po bakit po kayo nandito at bumababa pa kayo. sa sasakyan gulatin lang ako"

"ikaw kase lagi ko deng nakikitang nakatulala dan" aniya "gusto mo ba pumasok dan"

what totoo bato syempre impossible nmn yun

"sa totoo lang gusto po" i smiled at her bitterly "kaso po. wala akong pera pampaaral sa sarili ko tapos kayo para kayong multo kung saan saan nasulpot"

ayokomaging malungkot sa harap ng ibang tao i don't want to show my weakness

"hmmm... bakit nmn...nasan ba parents mo?"

owshit wala pobang premo bibig nyo char ansait

"hmm.... they're gone" sambit ko kahit si nanay lang ang nawala sakin para sakin patay na den si tatay at wala den akong balak hanapin pa sya

"im sorry.. i didn't mean to–"

"ayus lang po" nginitian ko lang sya

"una na po ako" pagpapaalam ko wala na ren akong balak tignn pa sya tumalikod na ko at hinakbang ng dalwang beses ang mga kamay paa pala ko

shit... wag kang iiyak anne kaya mo yan

"hey" tawag nya sakin kaya bumalik sa mata ko ang nagbabadyang lumabas na luga eate luha saaking mata

nginitian ko sya "po?"

"gusto mo bang ipasok kita dito?" nakangiti nyang sabi

"po?"