KRİSTAL' |BxG|

~Döner

"İrem kardeşine bak annem hadi" diye bağıran anneme görmesede gözlerimi devirdim yine.

Kardeşim Arif 4 yaşındaydı ve sürekli oyun istiyordu, çocuk yorulmak bilmiyor iki dakika elime telefon alsam hemen mızmızlanıyordu.

Gel buraya dedim oda koşarak geldi onu öpüp sarıldım, böyle yapınca sesi kesiliyordu. Hiç hareket etmesin diye çocuğu biraz boğmuş olabilirim..

Derken telefonum çalmaya başladı. Yabancı numara gördüğümde 20 dakika önce verdiğim döner siparişi olduğunu anladım ve aramayı açtım:

-Alo?

-Alo iyi günler, bu Başaran Apartman tam olarak nerdeydi acaba?

(Kuryenin sesi gereğinden fazla genç diye düşündüm ve sorusu aklıma geldi)

-Haa ya şeyde, **** Caddesinden geçin azcık ileriden sola döndüğünüzde hemen karşısı.

- He tamam anladım, zahmet olmazsa iki dakika iner misiniz

(Derin bir nefes çektim)

-tamam

Bide beni indiriyor ya diye sinirlendim. Hemen alelecele yanıma para ve üstüme bir şey alıp aşağı indim.

Kapıyı açıp dışarı çıktığımda oda sağına soluna bakınıyordu, kapıdan çıkan beni gördüğünde gözgöze geldik ve baya bakıştık. Çocuk cidden çok yakışıklıymıs, sarışındı ve saçları motordan vuran rüzgarın etkisiyle karmakarışıktı ama bu daha karizma yapmıştı onu.

Yanına gidip "Kaç liraydı" dedim. Yüzüne çok bakamıyordum biraz utanma gelmişti sonunda. "26 lira" Ben cebimdeki paraları karıştırırken o konuşmaya başladı "Sizin evde tam merkezde ama bulması zor biraz adres tam açık değil" dedi.

Çocuk şuan konu açıyordu. "Aynen ya her gelene uzun uzun yol anlatıyoruz, ama sen hemen buldun" dedim gülümseyerek. "bulurum ben" dedi ve oda gülümsedi, elini ensesine atarak kafasını eğdi.

Utanmış küçük bir çocuk gibiydi şuan ve çok tatlıydı, mal mal sırıtıyordum. Niye yarım saattir parayı çıkartamadım diye düşündüm ve sonunda 20 lik elime geldi. Çocuğa verdim sonra oda "biraz ağır" diyerek kibarca elime verdi poşeti. "Teşekkür ederim" dedim gülümseyerek. Oda bana bakarak gülümsedi "Rica ederim dükkana da bekleriz" dedi ve kaskını taktı.

Motoruna bindi ve giderken el salladı, bende karşılık verdim. Uzaklaşana kadar yerimde durdum. Biz ne ara bukadar samimi olduk ve ben neden bu çocukla sanki onca yıllık tanıdığımmış gibi rahat konuşmuştum, şuan yüzümdeki salak sırıtışın sonu hayrı alamet değildi. Merdivenleri çıkıp eve girdim ve hemen mutfağa gidip poşeti açmaya koyuldum, kurt gibi acıkmıştım. "Bize de bırak İrem"  dedi annem öbür odadan. Poşetin içindekileri çıkartırken bir kağıt olduğunu gördüm. Bu ne diyerek Elime aldığım kağıtta instagram adresi yazılıydı.

Hemen telefonumu alıp adresi yazdım ve demin gelen çocuğun instagramı olduğunu gördüm. Profil fotoğrafında arkası dönük sarı saçları ve günbatımı vardı. Ulan yüzünün olmadığı fotoğraf bile yakışıklı mı olur diye düşündüm.

Akşam istek atsam daha iyi olur dedim ve yüzümdeki gülümsemeyle dönerimi yemeğe koyuldum.

|Nabzım 80'le kalbim tek senle atıyor sarı belaaa....|

İnşallah beğenirsiniz bebeklerr 2 sene sonra yazdığım ilk hikaye sanırım, bazı hatalar olabilir görmezden geliiinnn 😻

Vote ve yorum atmayı unutmayı. öpüldünüzzzz 👄