Chained Love (El Señorita Series #2)

Chapter 30

Raiko's POV

Ilang beses kong sinulyapan ang aking relo habang hinihintay sina Xenon. Ilang oras na akong nakatayo pero wala pa rin sila. Dahil sa inis ay tinahak ko ang daan patungo sa exit ng mall. Naiinip na ako. Kanina ko pa sila hinihintay pero wala pa rin sila.

Sa sobrang inis ay hindi ko alam na may nabungo na pala ako. Isang bata. Iyong batang nabanga sa paa ko dati. Pilit niyang pinipigil ang sariling huwag umiyak habang tumatayo. Umiling ako bago ko siya kinarga at tumingin sa mag kabilang dako ng daanan. 

Wala akong nakitang magulang na kasama niya.

"Nasaan ang mama mo?"

"Wala" sagot nito habang nakatingin sa malayo at nilalaro ang mga daliri.

"Bakit ka nandito?" I asked him again. Doon na ito lumuha habang nakatingin sa malayo.

"Si Ace lakad. Hindi alam mama. Nawawala Acy" aniya habang kumikibot pa ang mga labi. Pilit na tinatago ang mga luha niya pero kusa itong lumalabas. Bumuntong hininga ako at pinahid ang luha sa mata ng batang iyon.

"Nasaan ba ay mama mo noong umalis ka?"

"Sandals" maikling sagot niya habang nakaturo sa pinangalingan.

Nag lakad ako patungo sa kung saan siya nakaturo kanina pero kahit ako ay naligaw na rin sa dami niyang tinuturo. Halos nalibot na namin ang mall pero hindi pa rin siya nakakapag desisyon kung saan ba talaga.

"Saan ka ba galing? Baka hinahanap ka na ng nanay mo"

"Papa ko" he said while pointing at me.

"Ako. Papa mo ako?" Tanong ko. Tumango siya kaya napangiti ako ng matunog.

Seryoso. Sino ba ang nabuntis niyang babae? Sa pag kakaalam niya ay wala siyang nabuntis na iba liban kay Larissa.

Doon lang nag sink in sa kaniya na ang Ina ng bata at Larissa rin. Kung tama ang pagkakaalala niya. Narinig niya iyong binangit noong babaeng kasama ng bata before. Or maybe a coincidence.

Tama. Coincidence.

"Paano mo nasabing papa mo ako?"

"Tita said. Papa" sagot niyang muli habang nakaturo sa akin. Hindi ko alam kung bakit tila sobra akong natuwa dahil doon. I chuckled before walking again. Tinahak namin ang mga lugar kung saan siya nakaturo hanggang sa makarinig kami ng kumosyon sa baba ng mall.

Maraming nais ng lumabas pero sinarahan lahat ng exit ng mall.

"Anong nangyayari?" Tanong ko ngunit sinagot ang tanong ko ng isang tinig mula sa speaker ng mall. 

"Good morning everyone. I would like to apologize for this inconvenience. I would like to inform you that a child was missing. He was wearing a blue checkered shirt and a faded pants paired with red sneakers. 3 years old. If you see him please go directly at the mall's office. Again I would like to apologize for this inconvenience. I would like to inform you that a child was missing. He was wearing a blue checkered shirt and a faded pants paired with red sneakers. 3 years old. If you see him please go directly at the mall's office. Thank you"

Then the sound of the speaker died. Agad kong tinignan ang batang kasama ko. He was wearing the right cloth that the announcer describe. And he's missing too. Maybe he was the child the announcer finding.

"Let's go buddy. We will go to your mother" anunsyo ko sa bata bago tinahak ang opisina. Malawak pa ang ngiti ko ngunit habang papalapit ako ay mas lalo ko lamang naririnig ang tibok ng puso ko.

Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit ako kakabahan. Hinawakan ko ang siradura ng pinto ngunit natigil ang kamay ko sa pag pihit niyon.

"Paano kaya kung ako talaga ang tatay mo? Tapos si Larissa ang nanay mo. Ano kayang magiging reaksyon ko?" I asked the kid happily habang umiiling pa.