Bir sokak dansçısı Ay Wilson ve onun gizli hayranı Jeon Jungkook ile aralarında gecen çocukluk askı...
"Onu gördüğümde duygularıma hakim olamıyorum... Acaba beni seviyor mu? Geceleri beni düşünüyor mu? Ona olan sevgimi nasıl söyleyebilirim? Yanına g...
Bu günlerde çok huzursuzum neden bilmiyorum. Çözemediğim bir derdim var gibi...Umursamadım, ve bu günkü çekim için üstümü giydim ve günlük işlerimi hallettim. Ne yani yaptığım her şeyin ayrıntısını vereceğimi mi sandın yok öyle bir şey daha birbirimizi bile tanımıyoruz.
Ben deniz, Ay - Ay Wilson evet değişik bir isim... melezim yarı Türk yarı Amerikan. Halimden mutluyum çünkü iki farklı kültürün birleşimiyim. 14 yaşındayım ehh daha küçüğüm neyse... sokak danscısıyım ve dansımın tüm dünyanın görmesini istiyorum sosyal medyada 50 milyon takipçim var hehehe evet çok ünlüyüm. İlk başlarda bu kadar ilerleyeceğimi bende bilmiyordum hayat işte... kendim hakkında daha ne anlatabilirim ki şuan aklıma bir şey gelmiyor, gelirse ileri ki bölümlerde anlatırım.
Tanıştığımıza göre DEVAM EDELİM:
Evet nerede kalmıştık işlerimi hallettikten sonra alt kata indim kahvaltı hazırdı mutfaktan çok güzel kokular geliyordu. Kokuya doğru ilerledim ve kahvaltı hazırlayan annemi gördüm yanına gidip,
-Günaydın güzel annem, dedim. Annem:
-Günaydın bebeğim, dedi.
Ağzıma bir kaç parça annemin hazırladıklarından attım ve babamın yanına gittim. Babam genellikle annem sofra hazırlarken ona yardım ederdi ama bu sefer bahçedeydi. Sırtına atlayacaktım ama ayak seslerimi duymuş olmalı ki hemen bana doğru döndü "tüh ya" dedim içimden... babama da sarılıp yanağından öptüm ve neden burada olduğunu sordum, babam:
-Şirkete ki işlerim hakkında, asistanımla konuşuyordum canım, dedi.
bende sadece hmm demekle yetindim ve içeri girdik. Masaya oturduk, yemeğimizi yerken günlük planlarımız hakkında konuşmaya başladık. Annem ve babam bana o an hayatımın şokunu yaşattılar çünkü bir süreliğine yurt dışına gitmemiz gerekiyordu. Bu benim için bir felaket gibi bir şeydi. En yakın arkadaşım ve kim bilebilirdi ki bu gün karşılaşacağım hayatımın aşkı buradaydı. Onları bırakıp gidemezdim... Annem ve babam beni ikna etmeye çalışıyordu mecburen kabul ettim ama gitmek istemiyordum. Kahvaltım bitiğinde üzgün bir şekilde masadan kalktım.
Annem ve babamda farkındaydı çok üzüldüğümün fakat burada beni onlarda kalmam için bırakacakları kimse yoktu. Odama çıkıp bavulumu hazırladım üstümü değiştirdim işim bitince Ece ile buluşacağımız saati beklemeye başladım...
Saat gelmişti, çekim için gerekli malzemelerimi alıp evden ayrıldım. Normalde babam beni arabayla Ece ile buluşacağımız parka bırakırdı ama yalnız kalmak istediğimi söylediğim için tek gidiyordum aslında bu bana iyi gelmişti, "gitmek" fikrini düşünmüştüm. Sonuçta kalıcı olarak gitmiyorduk ki babamın işi bitince geri gelecektik ama içindeki huzursuzluk bir türlü bitmiyordu...
Neydi ki bu, neden böyleyim hiç bir fikrim yoktu. Beni üzen başka bir şey vardi ve bunu parka geldiğimde anladım. Ece beni salıncakların orada bekliyordu... Yanına geldiğimde yüzümdeki sorunu hemen anladı.
Bana ne olduğunu sordu bende kahvaltıda olan ki konuşmayı anlattım. O da benim gibi çok üzüldü. Biraz dertleştikten sonra dans için prova yaptık. Çekim için güzel bir köşe bulduk. Tam çekime başlıyorduk kii gözlerim onu gördü. Bir an rüyadayım sandım. Acayip yakışıklıydı. Ben ona, o bana bakıyordu sonra Ece'nin beni dürtmesiyle kendime geldim. Dansa başladım. Her hareketimde beni izliyordu. Doğruyu söylemek gerekirse bu hoşuma gitmişti.
Çekimim bitmişti ama hala bana bakmaya devam ediyordu. İlk önce hayranımdır diye düşündüm ama eğer olsaydı yanıma gelirdi dimi.
Kamerayı vb. eşyaları topladık. Çok yorulduğum için banka oturmuştum. Ona baktığımda gözünü hiç kırpmadan bana bakıyordu. Lan geberecem çocuk gözlerini benden hiç ayırmıyor! Ece ye söyledim manyak kız da dalga geçiyor...
Daha fazla onu dinlememek için kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladım. Müzik beni rahatlatıyordu ve bir anda kendimi dans ederken buluyordum.
Bir şey aklıma geldi onun şeyiyle kulaklığı çıkardım. Bu gün Ece ile geçirdiğim son günümdü, o yüzden bu günü güzel değerlendirmekistiyordum. Markete gidip sevdiğimiz şeylerden aldım. Tekrar parka giderken yakışıklı çocuk bana doğru geliyordu yada ben öyle zannediyorum. Bana bakarak yanımdan geçti. Çok sert bakıyordu... korkmadım da değil.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koşarak Ece'nin yanına gittim ve aldıklarımı açıp yedik.
Akşam olmaya başlamıştı... eve gitmem gerekiyordu. Babam beni almaya gelmişti. Arkadaşıma son kez sarılıp vedalaştık. Ha bu arada benim piskopatımda beni izliyordu hala... Hem Ece'ye hem ona son kez bakıp arabaya bindim ve babamla evimize doğru yol almaya başladık.
Yol boyunca babam orada çok eğleneceği mi, hiç sıkılmayacağı mı, orada beni bekleyen bir kız olduğunu söyledi. Bu beni biraz rahatlattı. Bu şekilde orada boş vaktim olmayacağı için zaman hızlı geçerdi dimi.
Eve geldiğimizde direk odama çıktım. Ne oluyordu bana? bu benim tarzım değildi. Eve her geldiğimde anneme sarılırdım. Gitmek istemediğim için sinirimi ailemden çıkarıyordum. Tabi ki onlarda anladı ama seslerini çıkarmadılar.
Odama geldiğimde, kıyafetlerimi çıkarıp duşa girdim. Banyo yapmak bana iyi geliyordu, rahatlamıştım. Yolculuk bu geceydi. Bu yüzden rahat bir şeyler giydim ve biraz uyumak için yatağımın üstüne uzandım. Yorgun olduğum için direk uyudum. Ben uyurken babam akşam yemeğine çağırmak için odama gelmiş, yorgun olduğumu anlamış olucak ki beni uyandırmamıştı.
Gitmemize yakın bir saatte bu sefer annem beni uyandırmaya gelmişti. O güzel sesiyle beni uyandırdı. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra son hazırlıklarımı yaptık annemle ve aşağı indik.
Babam arabada bizim gelmemizi bekliyordu. Annemle arabaya bindik ve hava alanına doğru ola çıktık.
Yol boyunca o yakışıklı çocuğu düşündüm. Aklımdan hiç çıkmıyor ki... Onu görmeden nasıl orada kalabilicem anlamıyorum.
***
Hava alanına geldiğimizde direk valizlerimizi alan görevli, bizi bize ait olan jet uçağımızın yanına yönlendirdi. Uçağımıza bindik ve istikamet Amerika...
Bu benim ilk kitabım olucak, hatalarım olabilir zamanla düzeltirim. Çok ilham gelmiyor o yüzden bu kitabı kendi yaşadıklarımı biraz kurgulayarak yazdım.
