Love At First Flight (Hernandez #1)

10

I looked at him while smiling sadly, hindi ko alam kung bakit sinasabi ni Paulo sa'kin 'to ngayon. Napaisip ako, if ako ang tatanungin, siguro aamin nalang ako. Pero paano kung masaktan lang ako? paano kung ipagpalit lang ako? bakit ako? 

"Why?" I asked him still looking in his eyes.

He smirk, "Are you scared that, i might hurt you?" naitikom ko ang bibig ko sa sinabi niya.

"No, but I'm just-"

"Then date me." putol niya sa sinabi ko at tumalikod para iwan akong tikom ang bibig.

I want to chase him, but my heart says no. Gusto kong patunayan niya ang sinabi niya sa'kin na gusto niya ako. I'm not scared to fall in love, but i'm scared that someday he'll regret loving me. Hinanap ko siya sa garden ngunit nabigo ako ng hindi ko siya mahanap. Napatigil ako sa isang bench at nag-isip. 

I like you, too. Pero bakit ngayon? bakit ngayong masaya na tayo kung ano man ang pinagsasamahan nating dalawa?

Love is so unfair! tadhana ano ba 'to? pinaglalaruan mo nanaman ako. 

I sighed, paano? bakit ako? argh.

"Don't pressure yourself, I can wait." I stiffened when he talk behind me.

He looked away and put his hands on his pocket. Damn you Montenegro! 

Napatingin ako sa ganda ng kalangitan, unti-unting lumiliwanag at sumisilip ang araw. Ngumiti ako, siguro kung hindi kami magtatagpo mas lalo akong mahihirapan sa nararamdaman ko para sakanya.

"Let's go!" Tumayo ako at aayain na sana si Paulo kaso may kausap siya sa telepono.

Nagkaroon ako ng tyansang titigan ang gwapo at maamo niyang mukha, ang mapupulang labi niya. Napaiwas ako ng tingin ng ibaba niya ang phone niya.

"What are you saying, Lavigne?" Napatingin ako sa mga mapagtanong niyang mga mata.

Natakot ako sa mga malalamig niyang titig. "I-i said, let's go!" Pilit akong ngumiti para hindi ipahalata ang kaba.

He arched his eyebrows and walk towards me, Napaatras ako kasabay ng pagtigil niya.

"Are you bothered? is it about earlier? I told you, no pressure." malamig niyang sabi at tinalikuran ako.

Bakit ba 'to nag wo-walk out? inaano koba, imposible namang nasasaktan siy- oh crap! is he hurting? damn myself. Tumakbo ako para habulin siya, nang maabutan ko siya ay agad kong hinablot ang braso niya.

Yumuko ako. "i'm sorry, I didn't mean to hurt yo-" napatigil ako sa sasabihin ko ng mapagtanto kung ano ang lumalabas sa bibig ko. I looked at him raising me n eyebrow.

I sighed, "nevermind, let's go." tuluyan kona siyang hinila palabas ng botanic garden.