İPUCU

İPUCU🔎 '1.BÖLÜM'
*

•ALARA BATİ•

Genç kız,hızlıca ayağını yere vurdu.Bir türlü bulamıyordu sorunun cevabını.
Biraz daha kafa yormaya çalıştı fakat başındaki ağrı buna mâni oldu.
Yine migreni tutmuştu.
Daha fazla acısına katlanmamak için ceviz ağacından yapılmış,yirmi yıllık şifon yerinden ikinci çekmeceyi açtı.
Migren ilaçlarına baktı fakat bulamadı.
Bir 'kahretsin' çekti içinden.Bu saatte eczaneler kapalıydı ve son migren ilacını da dün içmişti.Küçük tahta odasından çıkıp, küçük olan mutfağına girdi.

Tahminen 'ceviz ağacından' yapılmıştı dolaplar.Duvarlarda Osmanlı deseni ve yerdeki parke en az '30' yıllık vardı.Ne kadar bu tarihi satıp yeni bir ev almak istese de,evinin 'nostaljik havası' ona iyi geliyordu.

Bir bardak su alıp kafaya dikti genç kız.
Ardından seri adımlarla odasına girdi.
Başındaki ağrı artık hissedemeyecek kadar uyuşturmuştu beynini.

Şuanlık ne olduğunu göremediği yatağına uzandı.Tam kafasını koyacak-
ken telefonundan gelen mesaj sesi bu dürtüsüne engel oldu.

.....................................................

•OĞUZ SERME•

Yaklaşık yirmi,kadın ve erkek çiftinin arasından çıkmak için annesini arıyordu.Kafasını şişiren olgun ama bir o kadar da yapmacık insanların kahka-
haları mide bulandıracak derecede kötüydü.Zaten 1 saattir buradaydı ve neredeyse klasik görevini yapmayı unutacaktı.Tanıdık yeşil gözleri görünce yavaş ama seri adımlarla
karşısındaki annesine doğru gitti.
Kulağına doğru eğilip konuşmaya başladı.

"Bayan Serme,eğer izin verirseniz odama çıkıyorum.İyi geceler."

Annesine soyadıyla hitap ediyordu,
etmek zorundaydı zaten.
Kadının konuşmasını beklemeden koca merdivenleri takip etti.Odasına ulaştığında derin bir 'oh' çekip kendini yatağa attı.Fakat 'günlük' görevi aklına gelince üstündeki smokinden hızlıca kurtuldu.Rahat bir eşofman ve t-shırt geçirdi.

Kauçuktan yapılmış geniş ama bir o kadar da zarif kitaplığının üstünde elini gezdirdi.Klasik bir hareket olmuştu bu.
Ne zaman bir kitap okumak istese ilk önce kitapları hissederdi.Ya da o öyle sanardı fakat bu hareket onun hangi kitabı seçmesi gerektirdiğini belli ediyordu.Parmakları bir kitabın üstünde durdu.
Adı 'ÖLÜM BÜYÜSÜ' olan kitabı evirip-çevirdi elinde.
Sonra da arkasındaki açıklamayı okumaya başladı.

"Yaşlı bir din adamı öldürülmüştür.
Katil telaş içinde kurbanının ceplerini araştırır,ama aradığı şeyi
Peder Gorman'ın yırtık cübbesinde bulamaz.
Peki katilin aradığı-"
Okumasını bölen,telefonundan gelmiş olan mesaj sesidir.

.....................................................

•BUKET EREN•

Genç kız,sert bir tekme daha indirdi karşısındaki adama. Sonunda dayanamayıp yere yığıldı karşısındaki.
'Sadece küçük bir baygınlık' dedi içinden genç kız.Adamın elindeki uyuşturucuyu aldı.Uzun zamandır uyuşturucu kullanamıyordu ve canına 'tak' etmişti artık.İnsanları hiçbir zaman incitmek ve kırmak istemeyen
genç kız,sadece uyuşturucu da bu kadar hırçın oluyordu.Ne kadar içinden gelmesede ve uyuşturucuyu aldıktan sonra ağlasa da almak zorundaydı.Yok sa yüksek doz,uyuşturucu krizine giriyordu.Sakinleştirici alacak parası da kalmamıştı.Elindeki son para uyuşturucuya gitmişti.Bu 'uyuşturucu' denen illet, her geçen sürede hem kendisini,hem de parasını bitiriyordu.

Hızlıca kulübesine doğru koştu.
İleride polis arabası vardı ve büyük ihtimal,uyuşturcu kaçakçılığından gelmişti.2 haftada bir gelirdi buraya genç kız.Ve ne zaman gelse,polis arabalarını görüyordu.Bağımlıların elindeki poşetleri alıyor,polisler onu görmeden uzaklaşıyordu olay yerinden.

Kulübe-ağaç ev,tarzı yerine gelince elindeki poşeti dikti kafaya.Zaten bu aralar iyice zorlanıyordu kendisini tutmaktan.Hem lanet okuyor,hem de rahatlıyordu.İşini bitirdikten sonra,çöp kutusuna attı poşetini.Beyni bulanmış ve zihnindeki kötü anılar birer birer canlanmıştı.Yere oturmaktan ve iyice kafasını duvara vurma isteğini ondan kurtaran,telefonuna gelen mesaj sesiydi.

.....................................................

•ERDEM GÜL•

Genç adam kendisine gelen telefon sesiyle ayağa fırladı.Saatlerdir babasının aramasını bekliyordu.Elinde ki telefonu açtı ve babasının sesini bekledi,fakat gelen ses bir kadının sesiydi.

"Erdem Bey siz olmalısınız.
Geçmiş olsun efendim,
Muhammed Bey'i kaybettik.Siz
lütfen 'Özel Kara Hastahanesine'
gelin."

Genç adamın tek düşündüğü şey babasıydı.Biricik babası,örnek aldığı kişi,herşeyinden çok sevdiği o 'asil' adam.O mu ölmüştü.Bütün heybetiyle dünyaları yıkacak gibi duran,adam mı
ölmüştü.Kahkaha attı bu düşüncesine.
Kimse babasını öldüremezdi.Birkaç kurşun bile.O hayatında gördüğü en güçlü adamdı.Herhalde ancak bir doğal afette ölebilirdi.
Ölmemişti değil mi?
Bu sorusunun cevabını,sadece Özel Kara Hastanesinden alabilirdi.Daha ayakta neden durduğunu anlamadan koştu arabasına.Hızlıca bindi ve tanıdık hastahaneye doğru yol aldı.15 dakikalık süren fakat adama 1 ömür gibi gelen yolculuktan sonra girdi hastahaneye.

Danışmandan 'Muhammed Gül' isimli hastanın ismini aldıktan sonra,gitti morga.Morg'a koymuşlardı babasını.
Normal bir insanın yarım saatten fazla duramayacağı o yere.Bağırmak,vurmak ortalığı birbirine yapmak istiyordu.
Fakat tek yaptığı,sakin adımlarla morg'a doğru yol almak oldu.Babası için normal kıyafetleriyle girecekti o odaya.Babasına güçlü olduğunu kanıtlayacak ve onu alıp çıkacaktı.

Odanın önüne gelince derin bir nefes aldı,ve tam kapıya elini uzatıcakken kendini durduran,telefonundan gelen mesaj sesiydi.

.....................................................

Telefonun karşısındaki gençler şaşkındı.Çünkü kimse bu saatte arayıp sormazdı.

Ve genç topluluğun aklını karıştıran,bir yandan da oldukça şaşırtan yazıları okudular.

"Merhaba çocuklar.
Bir oyuna var mısınız?
Bence hepimize birer eğlence gerek.
İpuçlarını takip edin.
İyi Şanslar (!)
.......
Selam okur-yazarlar.
Bugün oldukça değişik bir kurguyla karşınızdayım.
Benimle misiniz ?
Yoksa hiç misiniz ?
Bence biraz aksiyon gerek.
Hikayemi okurken iyi şanslar.
Çünkü biraz kafanız karışacak.
🔎 I Love You