Leyla ve Deniz. İstanbul'da bir Lise. Bir olay yeri, bir soğuk kelepçe. Bir katil, bir kurban. Leyla'nın acı kaderi ve Deniz'in ona ihanet eden arkadaşları.
Katil kim, kurban kim? İkisi de tanıdık.. Çok geçmemiş birbirlerini sevmelerinin üzerinden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bütün bu olanların bir kabustan ibaret olmasını çok isterdim. Ya da o partiye hiç gitmemeliydik belki de. Deniz'in içecek almaya gitmesine izin vermemeliydim, bir şekilde engellemeliydim. Onu yalnız bırakıp Eren'le sohbete dalmamalıydım. Belki zamanı geri alabilsem bir şeyleri düzeltebilir, birilerine şifa olabilirdim. Hiç değilse kimseye bir zarar gelmemiş olurdu. Eğer bir süper gücüm olsaydı, ben zamanı geriye alabilmeyi seçerdim.
Apar topar hastaneye gittiğimizde kardeşimi kaybettiğim o günden beri duymadığım o hastane kokusu sardı bütün yanımı. Aynı zamanda da müthiş bir korku.. Mira'yı neredeyse hiç tanımıyordum ama onun için deli gibi endişelenmiştim. Bir yanda da Deniz hakkındaki duygularımla başa çıkmaya çalışıyordum. Ne hissettiğimi tam olarak ben bile çözemedim. Tabii ki çok öfkeliyim ona, böyle bir şey yaptıysa bir daha yüzüne bakmam. Mira'yı aşağı o ittiyse, böyle bir şeyi aklının ucundan bile geçirdiyse.. Ama bir de yapmamış olma ihtimali var ya, işte o ihtimal beni daha çok bitiriyordu. Şu an tüm deliller onu gösterdiği için hapse girecek olma ihtimaliyle bir türlü yüzleşemedim.
"Leyla.." dedi omzuma dokunarak. Kafamı kaldırıp ona baktım.
"Şimdi değil Deniz.. Tamam mı? Şimdi olmaz."
"'Ben yapmadım' diyecektim. Tabii senin için hâlâ bir önemi varsa."
"İnan bana neye inanacağımı bile bilmiyorum. Şu an hiçbir şey düşünemiyorum. Yalvarırım sen de gelme üstüme."
"Bana inanmıyor musun?" dedi önüme geçip göz hizama eğilerek. "Anladım.. Sen de haklısın. Ama keşke bana böyle baktığını görmek yerine ölseydim, bu kadar acımazdı canım." o an polisler geldi.
"Deniz Dinçer? Bizimle emniyete geliyorsun." dediklerinde ayağa kalktım ve Deniz'in elini tuttum.
"Onun bir suçu yok. O yapmadı.. Deniz yapmaz. İnanın bana, öyle kötü kalpli biri değil o."
"Tamam Leyla.. Gidip ifade vermek zorundayım."
"Bir şey söylesene!" dedim yan tarafta bizi öylece izleyen Eren'e bakarak. "Konuşsana Eren.."
"Bir şey olmayacak Leyla, korkma. Sadece Mira'nın yanından ayrılma, onu yalnız bırakma, olur mu?"
"Ne yaptınız lan benim kardeşime, nasıl kıydınız?!" dedi Mert, Deniz'e saldırmaya çalıştığında polisler araya girdi. "Biliyordum, bir gün onu böyle susturacağından adım kadar emindim!" polisler Deniz'i götürürken ben de hemen telefonumu elime aldım. Hiç rehberime kaydetmediğim ama hep ezbere bildiğim numarayı çevirdim.
"Leyla ben.. Rahatsız ediyorum seni ama, yardımına ihtiyacım var."
