One Last Song (ON-GOING)

Chapter 8

Chapter 8

Before that day ends, Christoff took me home. I was just wondering regarding why he was so quiet on the way home, and when I asked him about it, he said to ignore it or that he was tired. He gave thanks to me for giving him the opportunity to celebrate his birthday with me.

Hindi ko lang nasabi sa kanya na nagpapasalamat din ako na nakasama ko siya sa birthday niya just like before. Tuwing birthday niya umaga pa lang ay magpupunta na siya sa bahay para icelebate iyon parehas. Thanks God that nothing has changed between us.

Madalas na lang ang pagbisita niya sa akin sa bahay siguro ay busy na rin siya sa mga school works niya. Mabuti ay palaging natataon na wala o kakaunti lang ang ginagawa ko sa tuwing nagpupunta siya. Tuwang-tuwa naman si lola sa kanya dahil nadadalaw niya pa rin kami.

Minsan nga ay nakwento ni lola kay Christoff ang tungkol sa lalaking naghatid sa akin noong first day which is si Jesster. Agad naman na napangunutan ng noo ni Christoff nang mabanggit ang pangalan nito. Sinabi ni lola ang mga tungkol kay Jesster ngunit dahil wala naman siyang masyadong alam ay kakaunti lang naikwento niya kay Christoff.

Kinabukasan noon ay nagulat na lamang ako ng makita ko sa gate ng school si Jesster na parang may hinihintay.  Tinignan ko lang siya noong hindi pa siya lumilingon sa akin at nagpatuloy sa paglalakad papuntang loob. Nagulat na lang ako nang tumabi siya sa akin. Walang pasabi na marami agad ang lumingon dahil sa pangyayari na iyon.

" Close ba talaga kayo no'n?" he asked "Who?" I answered dahil hindi ko naman kilala ang sinasabi niya

"That guy" sabi niya habang nakalagay ang mga kamay sa pocket ng pantalon niya "Sino nga? Hindi ako manghuhula. "Si Christoff ba?"

"Yeah" maikling sabi niya

"Mag bestfriends kami gaya ng sabi namin" sabi ko naman sa kanya " Are you two usually go out?" he asked

"Nope, first time lang no'n dahil birthday niya and kakauwi lang niya" maikling pagpapaliwanag ko sa kanya 

" I see" sabi niya. Natkakapagtaka na ngayon lang niya naitanong samantalang halos 2 weeks na ang nakakaraan.Idagdag pa na madalas naman kaming magkasama dahil laging magkakasama ang mga kaibigan namin.

"Why do you ask?"

"Nothing" he said "Okay,next time nalang ulit bye" pagpapaalam ko dahil malapit na ang classroom namin.

"Wait up!" he suddenly grab my wrist

"Bakit?" tanong ko "Sabay-sabay tayo mag lunch " he asked while smiling

"Nako 'yon lang naman pala. Syempre naman" sabi ko sa kanya,siya naman ay nagtaas ng kamay para bigyan ako ng high five pero hindi ko tinanggap 'yon sabay sabing "Wowowee"

Nagtawanan kami at pumunta na sa kanya-kanyang mga classroom.

Today, nandito ako sa room kasama si Mayel.

Kapag talaga boring ang klase sadyang sobra kong naappreciate ang ganda ng kapaligiran. Lalo na ay nasa tabi ng bintana ang inuupuan ko dahil gusto ko na nakikita ang mga dumadaan. Imbis na sa lesson ako nakafocus ay binibilang ko ang mga dumadaan sa classroom namin.

It's our Math Class.

Boring.

I hate Math and I know that I'm not the only one. Gusto ko na lang iadjust ang oras kapag oras na ng Math Subject. Nakakasagot naman ako sa mga exams at quiz without the help of others sadyang minsan lang talaga ay ayoko ng Math lalo na kapag pahirap na ang topic. Sobrang sakit sa ulo ng mga numbers tapos madalas ay hinahaluan pa ng mga letters.