Merhaba!Ben yalnızlıktan keyif almaya çalışan Park Minji. Bana kısacası Minji diyebilirsiniz. Bu aralar odama yansıyan ay ışıkları sayesinde uyuyabiliyorum.Unutmayın! Yalnızlık bir diş ağrısı gibidir. Durur durur geceleyin vurur."Yalnızlığı yanlış anlamayın. Yalnızlık kimsesiz olmak değildir.Asıl yalnızlık, kimsen var iken kimsesiz olmaktır."
Sanırım bu söz biraz beni anlatıyor. Çevremde beni anlayacak kimse yok. Bunun için biraz pardon "çok" yalnızım. Benimde diğer insanlar gibi anlatacak çok şeyim var ama dinleyecek kimsem yok...
Benim de inandığım insanlar yüzünden, beklediğim yarınlar dünde kaldı. Biliyor musunuz? Bazen bende yalnız kalmak istedim. Bu birini bulamadığım için değil, insanlara güvenim kalmadıgı için!Ne zaman mutlu olmak için kendimi toparlayıp kalksam yalnızlığım beni otutturuyordu. Bunun için hep yalnız hep mutsuz kaldım . Seyahatte hep cam kenarını seçmişimdir. Bana göre oralar hep yalnızların yeridir. Çünkü aslında orası, başını koyacak omuz bulamayanlar içindir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZ PRENSES
Chick-LitBen onu unutmuştum ama o beni hatırladı. Artık çok geç bir zamanlar unuttuğu kişi artık onun herşeyiydi.
