Chapter 1

31 1 0
                                    

Ako si Yuri Sanchez. Ako yung tipong naapi, napagbibintangan sa mga bagay na hindi ko ginawa. Kung sasabibihan isa akong nerd. Kahit gusto kong lumaban hindi ko iyon magawa dahil kinabukasan masasaktan nanaman ako. Hindi ako lilipat ng eskuwelahan hanngang hindi rin umaalis ang aking NAGIISANG KAIBIGAN na si Akira. Isa rin siya sa tipong naapi. Mas doble pa ang pananakit nila sakaniya. Mas mahirap ang nararanasan niya kumpara saakin.

Para sakanila 'Kaaway ng sikat kaaway ng lahat'

"OMO! Patay ba si Jai!!!"sigaw ng kaklase ko na kakapasok lang. Nagsitayuan naman yung iba at lumapit sa klaklase kong nagsabi at nakaupo naman yung iba na parang walang pakialam. Sanay na yang mga yan.

"Sino naman ang papatay sakaniya?" sabi ng isa kong klaklase. "Si YURI!!Siguro nainggit lang siya kay Jai dahil gusto siya ng lahat!!" Sigaw ni camille alagad ni sunny na ISA sa mga QUEEN BEE ng University. Marahas na kinuha ni sunny ang notebook ni camille at nagpunit ng isang page at krinumple at itinapon saakin. Syempre gawain ng sikat gawain ng lahat kaya nakigaya yung mga klaklase ko at tinapunan rin ako ng na-crumple na paper.

Bigla kong naisip si Akira. Kung tatapunan nila siya ng papel ay may lamang bato ito. Handa lahat ng mga klaklase ko. Araw araw may dala silang mga bato at itinatapon ito kay akira.Nakakaawa si akira. Si camille ang pasimuno sa pananakit kay akira. Biglang dumating na yung teacher namin at nag-discuss na.

***

Uwian na namin at biglang may binulong si Camille sa mga iba kong classmate at nagsimula silang gumawa ng papel na may bato. Tinignan ko si Akira na nag-aayos palang ng gamit habang nakatalikod kina camille. Bigla nilang ibinato ang mga papel sakaniya na ikinagulat niya kaya napa-upo si akira. Agad akong tumakbo at yinakap siya at naramdaman kong ang sakit ng mga papel na may bato sa likod ko. Naramdaman kong huminto na sila at may humila ng buhok kaya napa-ungol ako sa sakit.

"Wag kang umeepal sa mga ginagawa namin sakaniya!"sigaw ni camille at umalis na sila ng mga kasama niya. Masakit ang katawan ko sigurado akong magkakaroon ano ng mga pasa. "Y-yuri hindi mo dapat ginawa iyon. S-salamat sa pagtanggol saakin." Inosenteng sabi ni akira. Ngumiti nalang ako. Napakabait talaga ni akira ."Okay lang. Sa susunod hindi wala ng mananakit sayo" sabi ko at nag paalam na kay akira at dali dali akong lumabas ng classroom.

Camille's POV

Nakakaasar talaga yung yuri na yun. Pa-epal sa mga ginagawa ko. Ayaw na ayaw ko dun sa akira na yun. Ang tanga tanga niya.bMasyado siyang nagpapauto at nagpapagamit. Ang isa rin ay pinaghihinalaan namin na si Akira ang killer. Ang tahimik niya palagi. Kahit may namatay parang hindi siya umiimik. "Camille alis na kami." Sabi ng mga kasama ko. Tumango naman ako.

Nag-simula akong maglakad. Kakaiba ang feeling ko parang...parang may sumusunod. Bigla nalang may tumakip sa mukha ko at may pumalo sa ulo ko at nawalan na ako ng malay.

***

Nagising nalang ako na nakatali sa upuan. Andito kami sa abandonang room kung saan hindi na ito ginagamit. Bigla nalang may lumabas na dalawang tao na nakaface-mask. kumuha ng upuan yung babae. Nahalata ko ito dahil mahaba ang buhok niya. Babae at lalake sila.

Ng maka-upo na yung babae kumuha siya ng kutsilyo sa side table kung saan maraming patalim. Bigla niyang isinaksak sa hita ko yung kutsilyo. "Anong pakiramdam camille? Anong pakiramdam ng nasasaktan?" sabi niya. Hindi na ako sumagot pa, napapa-ungol ako sa sakit dahil mas lalo niyang dinidiinan ang pagtusok ng kutsilyo sa hita ko.

"Alam mo bang pinapatay ko ang nang-aapi at nananakit kay akira? Gaya ni Jai." sabi niya.

Sila! Sila ang mga killers!! Sila ang may pakana ng mga namamatay sa university! "Ano ba ang kasalanan namin sainyo?!" sigaw ko. Ngumisi lamang siya. "Mas doble pa ang sakit na naranasan ni akira dahil sa inyo. Iisa isahin ko kayong lahat." sabi niya at kumuha ng isa pang kutsilyo ay itinusok sa isa kong hita hanggang lumubog yung kutsilyo.

"Masaya bang nasasaktan? Ganito ang nararanasan ni akira araw araw!!" sigaw niya. "Mas doble pa ang sakit na ibibigay ko sayo." sabi niya at kumuha ng blade at itinusok iyon sa leeg ko kaya naramdaman ko ang sakit at sumigaw ako ng sumigaw hanggang lumabas ang maraming dugo sa bibig ko. Kumuha siya ng kutsilyo at itinapat iyon sa dibdib ko.

Ito na ba ang katapusan ko? Bigla niyang itinusok ito at unti-unting nagdidilim ang paligid. Inalis na nung mga killers ang face mask nila.... bakit sila? At tuluyang nagdilim ang paligid.

***
I thank Starmishi for the translation :)

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Dec 26, 2015 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Her SecretWhere stories live. Discover now